«Հին անգլերեն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չNo edit summary |
չ oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 7.
|մատենագիր_նմուշի_նկարագիրը = Պատառիկ «[[Բեովուլֆ]]» ձեռագրի առաջին էջից:
|երկրներ =
|շրջաններ = [[Անգլիա]] (բացի ծայրագույն հարավ-արևմուտքից և հյուսիս-արևմուտքից), հարավային և արևելյան [[Շոտլանդիա]] և ժամանակակից [[Ուելս
|լեզվակիրների թիվ =
|ռեյտինգ =
Տող 36.
|քարտեզի_նկարագիրը2 =
}}
'''Հին անգլերեն''' կամ '''անգլո-սաքսոներեն''' ({{lang|ang|''Ænglisc, Anglisc, Englisc''}}), 5-6-րդ դարերում [[Անգլիա
Այս լեզվով խոսում էին Անգլիայում, հարավային և արևելյան [[Շոտլանդիա|Շոտլանդիայում՝]] վաղ [[Միջնադար
Հին անգլերենը ձևավորվել է անգլո-ֆրիզերեն կամ հյուսիսծովյան գերմանական բարբառներից, որոնցով սկզբնապես խոսում էին գերմանական ցեղերը՝ անգլերը, սաքսերը ու յուտերը: Անգլիայում անգլո-սաքսոներենի գերակշռման հետ նրանց լեզուն փոխարինեց հռոմեական Բրիտանիայի լեզուներին՝ կելտական լեզու ընդհանուր [[Բրետոներեն|բրիտոներենին]] և [[Լատիներեն արտահայտությունների ցանկ «O»|լատիներենին]], որը Հռոմեական նվաճման արդյունք էր: Հին անգլերենն ուներ չորս հիմնական բարբառ, որոնք հիմնականում կապված էին անգլ-սաքսոնական թագավորությունների հետ՝ մերսյան, նորթումբրյան, քենթիշ և արևմտասաքսոնական բարբառները: Հենց արևմտյան սաքսոներենի հիման վրա էր ձևավորվել է հին անգլերեն գրական լեզուն<ref name=":2">{{Cite book|title=A History of the English Language|last=Baugh|first=Albert|publisher=Routledge & Kegan Paul|year=1951|isbn=|location=London|pages=60–83; 110–130 (Scandinavian influence).}}</ref>, այն դեպքում, երբ միջին և ժամանակակից անգլերեն լեզուները ձևավորվել են մերսյան բարբառի հիման վրա: Անգլիայի արևելյան և հյուսիսային հատվածները սկանդինավյան իշխանության հետևանքով մեծ ազդեցություն են կրել [[
Հին անգլերենը երևմտագերմանական լեզուներից մեկն է, որը շատ մոտ է հին [[
== Ծանոթագրություններ ==
|