«Անգլերեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ժամանակակից անգլերենը, որը ներառում է [[Վիլյամ Շեքսպիր]]ի ստեղծագործությունները և Ջեյմս արքայի [[Աստվածաշունչ|Աստվածաշնչի]] տարբերակը, սովորաբար թվագրվում է մոտ [[1550 թվական]]ից ի վեր։ Այնուհետև [[Միացյալ Թագավորություն]]ը դառնալով գաղութային իշխանություն ՝ Բրիտանական կայսրության գաղութների համար անգլերենը ծառայեց որպես '''լինգվա ֆրանկա'''։ Հետգաղութային ժամանակաշրջանում որոշ նորաստեղծ պետություններ, որոնք ունեին բազմաթիվ տեղական լեզուներ, նախընտրեցին շարունակել օգտագործել անգլերենը որպես միջէթնիկական շփման լեզու, կանխելով հնարավոր քաղաքական դժվարությունները, որոնք կառաջանային, եթե նախընտրվեր մեկ տեղական լեզուն մյուսներից։ Բրիտանական կայսրության զարգացման արդյունքում անգլերենը ընդունվեց Հյուսիսային Ամերիկայում, Հնդկաստանում, Աֆրիկայում, Ավստրալիայում և շատ այլ տարածքներում։ Այդ տենդենցը ավելի ակնառու դարձավ [[XX դար]]ի կեսերին [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ]]ի որպես գերպերության հայտնվելու հետ։

 

Անգլերենը տարածվել է [[Հյուսիսային ծով]]ի [[Գերմաներեն|գերմանական]] այն շրջաններում, այն [[Մեծ Բրիտանիա]] են տարածել գերմանական [[քոչվոր]]ները՝ տարբեր [[աշխարհագրություն|աշխարհագրական]] տեղամասերից, որոնց տեղերում են այժմյան [[Նիդերլանդներ]]ը, հյուսիս-արևմտյան [[Գերմանիա]]ն և [[Դանիա]]ն։ Դրա հետ կապված Ռոմանական Բրիտանիայում [[բնիկ]] [[ժողովուրդ]]ը, ինպես ենթադրվում է, խոսում էր Հիմնային Բրիտոնիկ (Common Brittonic)՝ [[կելտեր|կելտական]] լեզվով, որի մեջ մեծ ազդեցություն ուներ [[լատիներեն]]ի աքրոլեկտալությունը (acrolectal)՝ սկսած Ռոմանական Բրիտանիայի 400-տարեկանից։

Գերմանական այդպիսի [[ցեղ]]երից էին [[անգլեր]]ը, որոնց Բեյդը (Bede) հավատացել էր ամբողջական տարածումը դեպի Մեծ Բրիտանիա։

«Անգլիա» ('England') ավանումը, որը ծագում է «Անգլերի երկիր» (Engla land "Land of the Angles") և Անգլերեն (Old English Englisc) այդ ցեղի անվանումից են ստացվել։ Սակայն [[Սաքսեր]]ը, Յուտերը և Ֆրիզիայի շրջակայքի գերմանական ժողովուրդները, Ստորին [[Սաքսոնիա]]ն, Յուտլանդիան և Հարավային [[Շվեդիա]]ն՝ այս ժամանակաշրջանում նույնպես միաձուլվել են Բրիտանիայի հետ։

 

Սկզբնապես Հին Անգլերենը դիալեկտների ամբողջություն էր, վառ արտացոլելով Անգլո-Սաքսոնական ծագումը, սակայն Արևմտյան Սքասոնական [[դիալեկտ]]ը ավելի [[Դոմինանտություն|դոմինանտ]]ում էր և դրանով էլ հենց գրված է Բեովուլֆի [[բանաստեղծություններ]]ը։

 

Լեզվական փոփոխությունները Անգլերենի դեպի նորմանական այժմ հայտնի՝ Միջին Անգլերեն, Ջեֆրի Չոսերի (Geoffrey Chaucer)՝ Կանտերբերգյան հեքիաթները ամենահայտնի ստեղծագործություններն են։ Այս ժամանակաշրջանի ընթացքում [[լատիներեն]]ը որոշ առումներով եղել է ֆրանկա-եվրապական կյանքի լեզուն։ Սկզբում՝ [[Քրիստոնեություն|քրիստոնեական]] [[Եկեղեցի|եկեղեցու]]՝ Միջնադարյան լատինը, հետո արդեն վերածնդի ժամանակաշրջանի լատիներենը։ Նրանք, ովքեր լատիներենը փոխադրում էին, հիմնականում նոր տերմինների թարգմանիչներն էին, որպեսզի գոյականների լինեին այն բառերի համար, որոնք անգլերեն համարժեքը չունեին։

Ժամանականաից անգլերենը, որը ներառում է՝ [[Շեքսպիր|Ուիլիամ Շեքսպիր]]ի և Արքա Ջեյմս Վերսիոնի Աստվածաշնչյան (King James Version of the Bible) տարբերակը, հիմնականում ստացվել է [[1550]] թվականներին։ Դրանից հետո Անգլիական Թագավորությունը դարձավ [[գաղութ]]ային թագավորություն, և անգլերենը ծառայում էր որպես [[Ֆրանկական թագավորություն|ֆրանկական]] գաղութների լեզու։ Փոստ-գաղությանին շրջանում՝ նոր ստեղծված ժողովուրդներից որոշները, որոնք ունեին բազմաթիվ բնիկ լեզուներ, որոշեցին օգտագործել անգլերենը որպես ֆրանկական լեզու։ Դրա պատճառն այն էր, որ նրանք փորձում էին խուսափել քաղաքական դժվարություններից, որը կարող էր ծագել որևէ բնիկ լեզվի գերակայությունից մյուսների նկատմամբ։

Բրիտանական թագավորության մեծացման արդյունքում անգլերենը հարմարեցվեց [[Հյուսիսային Ամերիկա]]յում, [[Աֆրիկա]]յում, [[Ավստրալիայ]]ում և այլ շրջաններում։ Այստեղ առաջացավ տենդենցիա, որը ամրապնդվեց [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ]]ում [[20-րդ դար]]ի կեսերին։