«Արտավազդ և Արտաշես»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Արտավազդ»''', ժողովրդական ավանդազրույց Հայոցհայոց [[Արտավազդ Ա]] թագավորի մասին։ [[Գողթն գավառիգավառ]]ի ժողովրդական երգիչներից 5-րդ դարում բանաքաղել է [[Մովսես ԽորենացինԽորենացի]]ն<ref>[[Մովսես Խորենացի]], «Պատմութիւն Հայոց», գիրք II, գլ․ ԿԱ։</ref>։

Ըստ ավանդազրույցի՝ երբ մահացել է Արտավազդի հայրը՝ [[Արտաշես Ա]] թագավորը, [[հեթանոսություն|հեթանոսական]] սովորության համաձայն, կատարվել են բազմաթիվ զոհաբերումներ։ Գահաժառանգ Արտավազդը սրտնեղելով՝ հորն ասել է․ «Մինչ դու գնացեր եւ զերկիրս ամէնայն ընդ քեզ տարար, Եւ աւերակացս որպէ՞ս թագաւորեմ», որի համար Արտաշեսն անիծել է որդուն, ասելով՝ «ԹեԵթէ դու հեծնեսյորս որսիհեծցես գնաս ԱզատնյԱզատն ի վեր,վէր դեպիի Մասիս, քաջքերըզՔեզ քեզկալցին բըռնենքաջք, տանենտարցին ԱզատնյԱզատն ի վերվէր դեպիի Մասիս,. այնտեղԱնդ մնաս,կայցես Եվ զլոյս լույսմի՛ չտեսնեստեսցես։»։

Ըստ [[Եզնիկ Կողբացու՝Կողբացի|Եզնիկ Կողբացու]]՝ հին հայերն Արտավազդին վերագրել են նաև դրական հատկանիշներ։ Նրանք հավատացել են, որ կգա ժամանակ, երբ աշխարհի գոյության սպառնալից պահին Արտավազդը կխորտակի իր կապանքները, կմարտնչի չարի դեմ և կհաղթանակի։ Զրույցում ԱչտավազդիԱրտավազդի նմանության գծեր ունի հայկական էպոսի՝ «[[Սասնա ծռերիծռեր]]ի» հերոս [[Փոքր ՄհերիՄհեր]]ի հետ։

* [[Մովսես Խորենացի]], Պատմություն Հայոց (աշխարհաբարի փոխադրված, ներածությունը և առաջաբանը՝ Ս․ Մալխասյանցի), Երևան, 1997․

* [[Եզնիկ Կողբացի]], Եղծ աղանդոց, Երևան, 1994․

* [[Մանուկ Աբեղյան]], Երկեր, հ․ Ա, Երևան, 1960, էջ 148-149․

* Ավդալբեգյան [[Թադևոս Ավդալբեգյան]], Միհրը հայոց մեջ, «Հայագիտական հետազոտություններ», Երևան, 1960, էջ 62-63։