«Գոթական ճարտարապետություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Գոթիկոյի տաճարները (հիմնականում 3―5-նավանի բազիլիկներ) ունեն բազմաթիվ տարբերակներ։ Ռիթմիկ հարստությամբ, ճարտարապետական հորինվածքի և քանդակային հարդարանքի կատարելությամբ առանձնանում են «հասուն գոթիկոյի» մեծածավալ, վեհաշուք կառույցներ՝ [[Ռեյմսի տաճար|Ռեյմսի]] (1211-1311), Ամիենի[[Ամյենի տաճար|Ամյենի]] (1220-1288) տաճարները, բարձրարվեստ վիտրաժներով՝ [[Սեն-Շապել մատուռ |Սեն-Շապել մատուռըմատուռ]]ը (Փարիզ, 1243-1248)։

13-րդ դարի կեսից ֆրանսիական գոթիկոյի տիպի տաճարներ են կառուցվել Գերմանիայում[[Գերմանիա]]յում, Նիդերլանդներում[[Նիդերլանդներ]]ում, Իսպանիայում[[Իսպանիա]]յում, Անգլիայում[[Անգլիա]]յում և այլուր։ Գոթական ոճի կառուցվածքային հիմնական առանձնահատկությունը երկկենտրոն կամարի, փոխհատվող կամարներով և ջլաղեղով խաչային թաղի, կոնտրֆորս-արկբուտան համակարգի բանական համադրումն է, որի շնորհիվ որմը դադարել է կրող տարր լինելուց, հաստատվել է քարե հիմնակմախքային տեկտոնիկ համակարգ, ստեղծվել նոր արխիտեկտոնիկ կերպար։ 19-րդ և 20-րդ դարերում հետազոտողները (Մ․ Դյոլֆաուա, Վիոլլե լը Դյուկ, Ֆ․ դը Դարտելն, Է․ Կոռուայե, Օ․ Շուազի, Յու․ Բալտրուշայտիս և ուրիշներ) բազմիցս անդրադարձել են գոթական ոճի հիմնական ննկարագրի, ծագման հարցերի, սաղմնավորման աղբյուրների պարզաբանմանը։

Գոթական ոճին բնորոշ բազմաթիվ տարրեր, սկզբունքներ (երկենտրոն սլաքային կամարներ, ջլաղեղներ, սյունկակախուրձ, փոխհատվող կամարների համակարգ և այլն) տակավին մինչև նրա կազմավորումը առկա էին Հայաստանում՝ իրագործված մեծ կարատելությամբ ([[Անիի Մայր տաճար]], 10-ր դար, [[Հովվի եկեղեցի]], 11-րդ դար, [[Առաքելոց վանք (Անի)|Անիի Առաքելոց եկեղեցու]] գավիթ, 12-րդ դար, [[Հոռոմոսի վանք]], 10-11-րդ դարեր, Հաղպատի[[Հաղպատ]]ի ժամատուն, 1257, Սանահինի[[Սանահին]]ի գրադարան, 1063, [[Խորակերտի վանք|Խորակերտ]], 1252 և այլն)<ref>{{Գիրք:ՀՀՀ|681}}</ref>։