«Մրջնակերներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մրջնակերի 4 տեսակներից ամենափոքրը [[գաճաճ մրջնակերն]] է, որի մարմնի երկարությունը 36-45 սմ է, իսկ քաշը՝ մինչև 400 գ (միջին քաշը՝ մոտ 250 գ): Ամենախոշորը [[մեծ մրջնակերն]] է, որի մարմնի երկարությունը 110-130 սմ է, պոչի հետ միասին՝ մինչև 230 սմ, իսկ քաշը՝ մինչև 40 կգ: Արուներն ավելի խոշոր են էգերից: Մրջնակերներն ունեն երկար խողովականման դունչ և բարակ երկարավուն լեզու: Աչքերը փոքր են, ականջները՝ կլորավուն: Առջևի թաթերը հնգամատ են, մատներին կան երկար, սուր ու կեռ ճանկեր: Հատկապես զարգացած է երրորդ մատի ճանկը, որի երկարությունը մինչև 10 սմ է: Հետին թաթերը քառամատ են կամ հնգամատ՝ առավել կարճ ճանկերով: Որդանման լեզուն ծառայում է մրջյուններ որսալուն: Թքագեղձերում արտադրվող կպչուն թուքը խոնավացնում է լեզուն, ինչն օգնում է է մրջնաբնից մրջյուններ հավաքելուն: Ամենաերկարը մեծ մրջնակերի լեզուն է, որն ունի մինչև 60 սմ երկարություն (ամենաերկարն է ցամաքաբնակ կենդանիների մեջ):

Մրջնակերների մարմինը պատված է խիտ մազերով, որոնք կարող են լինել կարճ ու փափուկ (գաճաճ մրջնակեր) կամ երկար ու կոպիտ (մեծ մրջնակեր): Մորթու գույնը գորշից մինչև ոսկեգույն (մեջքի հատվածում) և սպիտակադեղնավուն (փորի հատվածում) է:

Մրջնակերներն ունեն հրաշալի հոտառություն, սակայն թույլ է լսողությունն ու տեսողությունը: Հզոր ճանկերը նրանց պաշտպանում են գիշատիչներից: Ապրում են միայնակ, բացառություն են կազմում միայն ձագ ունեցող մայրերը: Բազմանում են տարին մեկ անգամ: Էգ մրջնակերները ծնում են 1 ձագ, որին պահում են մեջքի վրա:

Մրջնակերների քանակը գնալով նվազում է, սակայն նրանց պահպանության ահազանգ դեռևս չկա: