«Ժաննա դ'Արկ (օպերա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

▲Իրավիճակը, որում հայտնվել են արմանյակները, կարծես անհույս է։ [[Օռլեան]]ը, քաղաք,որտեղ ապրում է արքայական ընտանիքը, պաշարված է անգլիական զինվորների կողմից և ուր որ է կընկնի։ Քաղաքի պաշտպանները անիծում են անգլիացիներին (Qual v'ha speme -? Maledetti cui spinge Rea voglia)։ Թագավորը հանդես է գալիս ժողովրդի դիմաց և հայտարարում է իր հեռանալու մասին։ Նա հիմնավորում է այդ քայլը նրանով, որ երազ է տեսել և նրան առաջարկել են վայր դնել սուրն ու սաղավարտը նշված վայրում` անտառի կենտրոնում, կաղնու տակ, իսկ կողքին դնել [[Մարիամ Աստվածածին|Մարիամ Աստվածած]]նի սրբապատկերը, որպեսզի Ֆրանսիան փրկվի։ Երբ նա իմանում է, որ այդ տեղը իրոք գոյություն ունի գյուղից ոչ հեռու, նա անմիջապես ուզում է գնալ այնտեղ, բայց մարդիկ ուզում են կանգնեցնել նրան այդ քայլից, քանի որ այդ վայրում իշխում է չարը։ Սակայն Կարլը գնում է անտառ։

▲Ժակը վախենում է, որ Ժաննան հաճախ է քնում սոճու տակ գիշերային փոթորիկներին, և դրա պատճառով էլ կապված է չար ուժերի հետ։ Նա թաքնվում է ծառի փչակում, որպեսզի իմանա ճշմարտությունը։ Ժաննան հայտնվում է բեմին և ծնկի է իջնում մատուռի առջև։ Նա անկեղծորեն հավատում է, որ նա ընտրված է փրկելու [[Ֆրանսիա]]ն, բայց նա կասկածում է, որ ի զորու է դա անել։ Բեմին է հայտնվու Կարլը` Ֆրանսիայի թագավորը։ Նա հասկանում է, որ հայտնվել է այնտեղ, ուր որ ուզում էր, դնում է իր սաղավարտ եւ սուրը և սկսում է աղոթել։ Հնչում է չար եւ բարի հոգիների երգչախմբերը, որոնք լսելի են միայն Ժաննային։ Դևերը ծաղրում են Ժաննային (Tu sei bella, tu sei bella! Pazzerella, che fai tu?), մինչդեռ հրեշտակները նրան հիշեցնում են իր առաքելության մասին։ Հենց որ Ժաննան տեսնում է Կարլին, անմիջապես ճանաչում է թագավորին և ներկայանում է որպես [[Օռլեան]]ի ապագա պաշտպան։ Կարլը տեսնում է Ժաննայի աչքերում աստծո կրակ։ Երկուսն էլ լքում են բեմը ավելի հուսադրված։ Բայց Ժակը, ով ականատես էր այս տեսարանին, կարծում, է որ ինքը գիտի ճշմարտությունը․ Ժաննան դեպի արքն իր խելահեղ սիրո պատճառով, թույլ տվեց դևերին գրավել իր սիրտը։