«Գարեգին Ա Քեսաբցի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չNo edit summary
→‎Երկերը: Կատարվել են երկերի վերնագրերի շտկումներ եւ այլ ուղղումներ։
Տող 39.
}}
 
'''Գարեգին Ա''' ([[Քեսապ]], աշխարհիկ՝ Նշան Սարգսյան կամ արևմտահայերեն՝ Սարգիսեան) ([[Օգոստոս 27]], [[1932]]-[[Հունիս 29]], [[1999]]), [[Հայ Առաքելական Եկեղեցի|Հայ Առաքելական Եկեղեցու]] [[Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւն|Մեծի Տանն Կիլիկիո Կաթողիկոս]] [[1983]]-[[1994]] և Ամենայն հայոց 131-րդ [[Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս|Կաթողիկոս]] [[1995]]-[[1999]]
 
==Կենսագրություն==
Գարեգին Ա-ն ծնվել է ''Նշան ՍարգսյանՍարգիսեան'' անունով [[Սիրիա]]յի [[Քեսապ]] գյուղաքաղաքում։
 
Նախնական կրթությունն ստացել է [[Քեսաբ]]ի Ուսումնասիրաց միացյալ վարժարանում, ապա ուսումնառությունը շարունակել է Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսության Դպրեվանքում ([[1946]]–[[1952]])։
Տող 48.
[[1949]] թվականին ձեռնադրվել է [[սարկավագ]], [[1952]] թվականին՝ [[կուսակրոն]] [[քահանա]], վերակոչվել Գարեգին [[աբեղա]]՝ ի հիշատակ Կիլիկիո կաթողիկոս [[Գարեգին Ա Հովսեփյան]]ի, դարձել Կիլիկիո միաբանության ուխտի անդամ։
 
Պաշտպանելով վարդապետական ավարտաճառը «ՀայաստանյայցՀայաստանեայց եկեղեցվոԵկեղեցՒոյ աստվածաբանությունըաստվածաբանութիւնը ըստ հայ շարականներու» թեմայով՝ [[1955]] թվականին ստացել է վարդապետական աստիճան։ Նույն թվականին պաշտոնավարել է Դպրեվանքում՝ որպես ուսուցիչ և վերակացու, [[1956]] թվականին ստանձնել Դպրեվանքի տեսչի պաշտոնը։ [[1957]]–[[1959]] թվականներին Գարեգին վարդապետն ուսումնառությունը շարունակել է Օքսֆորդի համալսարանում՝ ավարտաճառ ներկայացնելով «Քաղկեդոնի ժողովը և Հայ եկեղեցին» (հրտ. 1965, անգլ., ունեցել է մի շարք վերահրատարակություններ) խորագրով աշխատությունը, ստացել գրականության բակալավրի աստիճան։
Նույն թվականին պաշտոնավարել է Դպրեվանքում՝ որպես ուսուցիչ և վերակացու, [[1956]] թվականին ստանձնել Դպրեվանքի տեսչի պաշտոնը։ [[1957]]–[[1959]] թվականներին Գարեգին վարդապետն ուսումնառությունը շարունակել է Օքսֆորդի համալսարանում՝ ավարտաճառ ներկայացնելով «Քաղկեդոնի ժողովը և Հայ եկեղեցին» (հրտ. 1965, անգլ., ունեցել է մի շարք վերահրատարակություններ) խորագրով աշխատությունը, ստացել գրականության բակալավրի աստիճան։
 
[[1960]] թվականին կրկին ստանձնել է Դպրեվանքի տեսչի պաշտոնը։
 
[[1963]] թվականին ստացել է ծայրագույն վարդապետի աստիճան, 1964-ին ձեռնադրվել է եպիսկոպոս, 1973-ին նրան շնորհվել է արքության պատիվ և տիտղոս։
նրան շնորհվել է արքության պատիվ և տիտղոս։
 
1971–1973 թվականներին վարել է Կիլիկիո կաթողիկոսության [[Սպահան]]ի ([[Նոր Ջուղա]]) թեմի, 1973–1977-ին՝ Հս. Ամերիկայի Արևելյան նահանգների և Կանադայի թեմի առաջնորդի պաշտոնը։
Տող 74 ⟶ 72՝
Մեծ է նրա ավանդը 1965-ին Ադիս Աբեբայում (Եթովպիա) Արևելյան ուղղափառ քույր եկեղեցիների պետերի համաժողովի կազմակերպման, ինչպես նաև Մերձավոր Արևելքի եկեղեցիների խորհրդաժողովի ստեղծման գործում։ Դիտորդի կարգավիճակով մասնակցել է Վատիկանի II ժողովի երեք հաջորդական նիստերին (1963–65) և Անգլիկան եկեղեցու Լամբեթի համաժողովին (1968)։
 
ԵՀԽ-ում վարել է մի շարք պատասխանատու պաշտոններ, 1968-ին ընտրվել ԵՀԽ Կենտրոնական և Գործադիր վարչությունների անդամ, իսկ 1975-ի Նայրոբիի (Քենիա) համաժողովում՝ փոխատենապետ։ Այդ շրջանում աստվածաբանության, գրականության, պատմության և մշակույթի թեմաներով դասախոսել է ՀԲԸՄ Դարուհի Հակոբյան երկրորդական վարժարանում, Բեյրութի Համազգայինի Նշան Փալանճյան ճեմարանում, ՀամալսարանականՀայկազյան քոլեջում, Ամերիկյան համալսարանում։
 
1976–77-ին Լիբանանում բռնկած քաղաքացիական պատերազմի տարիներին մեծ դեր է խաղացել լիբանանահայությանն օժանդակելու գործում։
Տող 125 ⟶ 123՝
Հեղինակ է հայերեն, անգլերեն, գերմաներեն, ֆրանսերեն, արաբերեն լեզուներով աստվածաբանական, հայագիտական, փիլիսոփայական, բարոյագիտական և գրական բազում ուսումնասիրությունների և հոդվածների, ինչպես օրինակ՝
 
* ԱրևելյանԱրեւելեան ուղղափառ եկեղեցիներիեկեղեցիներու վկայությունըվկայութիւնը, Անթիլիաս, 1968։
* Հայ եկեղեցին այժմ, Նյու-Յորք, 1970։
* Իրանը ևեւ հայերը, Թեհրան, 1971։
* Հայկական քրիստոնեականքրիստոնէական ավանդույթըավանդոյթը Իրանում, Նոր Ջուղա, 1974։
* ԱնցյալըԱնցեալը անցած չէ, Անթիլիաս, 1985։
* Հայ մարդը հայ գրքի դիմաց, Անթիլիաս, 1990։
* ՀոգևորՀոգեւոր կյանքիկեանքի փնտրտուքիփնտռտուքի մեջմէջ, Անթիլիաս, 1991։
* ՀարությունՅարութիւն հայությունհայութեան, Անթիլիաս, 1993։
* Ձեռնարկ հովվականհովուական աստվածաբանությանաստվածաբանութեան, Ս. Էջմիածին, 1995։
* Ձեռնարկ վարդապետական աստվածաբանության
* Ձեռնարկ Ընդհանուր եկեղեցու պատմության