«Վիքիպեդիա:Նախագիծ:Թարգմանչի անկյուն/Ռուսերեն/93»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Mednuy vsadnik - autograph 01.jpg|thumb|right|250px|Н. Н. Пушкина (?, слева). Фрагмент рукописи поэмы «Медный всадник». 1833. Болдино]]

Семья Пушкиных, после того как закончились деньги от заложенного Кистенёва, почти постоянно находилась в трудном материальном положении. Жизнь в Петербурге была дорога, семья росла, Пушкины же, как и многие другие, из соображений «престижа» держали большой дом. Выезды в свет также требовали немалых затрат. Пушкин иногда играл и проигрывал деньги в карты. Его жалованья по службе в Министерстве иностранных дел (пять тысяч рублей в год) хватало лишь на то, чтобы оплатить квартиру и дачу.

В конце декабря 1833 года Николай I производит Пушкина в младший придворный чин камер-юнкера. По словам друзей поэта, он был в ярости: это звание давалось обыкновенно молодым людям. В дневнике 1 января 1834 года Пушкин сделал запись:

 

 

В 1834 году Наталья Николаевна пригласила к себе в Петербург сестёр. И Александра, и Екатерина стремились в столицу, надеясь устроить свою судьбу, — мать отказывалась вывозить их в свет, и они провели несколько лет в деревне. Пушкина преодолела сомнения мужа в правильности этого шага, да и сам он понимал, в каком нелёгком положении они были. Обе сестры поселились у супругов и стали выезжать в свет, они вносили из своего содержания, выплачиваемого им братом Дмитрием, долю за стол и квартиру. Екатерина вскоре получила стараниями тётки Загряжской фрейлинский шифр, но, вопреки обычаю, не переехала во дворец, а жила в семье Пушкиных.

|Թարգմանություն =

<!-- ԹԱՐԳՄԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԳՐԻՐ ԱՅՍ ՏՈՂԻՑ ՆԵՐՔԵՎ, ՄԻ ՋՆՋԻՐ ՎԵՐՋԻՆ ԵՐԿՈՒ «}}» ՆՇԱՆՆԵՐԸ-->

 

Երկար ժամանակ համարվում էր, որ Նատալյա Նիկոլաևնան բոլորովին չէր զբաղվում երեխաներով ու տնային գործերով և հետաքրքրված էր միայն բարձրաշխարհիկ զվարճություններով: Այդ կարծիքի ձևավորման մեջ մեծ դեր ունեցավ Շոգոլևի «Պուշկինի մենամարտն ու մահը» գիրքը, որտեղ հեղինակը հաստատում է, որ Պուշկինայի կյանքի հիմնական բովանդակությունը «աշխարհիկ-սիրային ռոմանտիզմն է»: Չնայած, Շոգոլևը նաև նշում է, որ շատ քիչ ինֆորմացիայի է տիրապետում: Գոնչարովների ընտանեկան արխիվի, Պուշկինայի` հարազատներին ուղղված նամակների ավելի ուշ ուսումնասիրությունը էապես փոխեց նրա անձի մասին պատկերացումները` օգնելով ստեղծել Նատալյա Նիկոլաևնայի ավելի ամբողջական կերպարը: Այսպես, քույրերի նամակագրությունը չի հաստատում ավելի վաղ ստեղծված այն կարծիքը, որ, տեղափոխվելով Պուշկինների մոտ, տնային բոլոր հոգսերն իր վրա է վերցրել Ալեքսանդրա Նիկոլաևնան: Ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ, ի տարբերություն քույրերի, Նատալյա Նիկոլաևնան իր նամակներում երբեք չի շոշափել իր աշխարհիկ հաջողությունները: Մեծ մասամբ, այդ նամակները վերաբերում են տանը, երեխաներին, ամուսնու հրատարակչային գործունեությանը: Ստեղծված կարծիքին հակառակ` «պոետիկ Պուշկինան» գործնական և համառ էր, երբ հարցը վերաբերում էր հարազատներին և մտերիմներին: Այսպես, նա ակտիվ մասնակցություն էր ունենում իրենց ձեռնարկությունների վարձակալների հետ Գոնչարովների դատական գործընթացին: Ավելի ուշ, երբ Պուշկինն սկսեց ամսագրի հրատարակությունը, նրա բացակայության օրոք Նատալյա Նիկոլաևնան կատարում էր «Սովրեմեննիկին» վերաբերող ամուսնու հանձնարարությունները:

 

|Թարգմանչի ստորագրություն = --[[Մասնակից:Nune Nadiryan|Nune Nadiryan]] ([[Մասնակցի քննարկում:Nune Nadiryan|քննարկում]]) 16:59, 18 Հուլիսի 2016 (UTC) <!-- Էջը հիշելուց առաջ՝ «հավասար» նշանից հետո ստորագրիր այստեղ՝ սեղմելով խմբագրական պատուհանի վրա գտնվող մատիտի վրա -->

 

|Վերստուգողի ստորագրություն = <!-- Միայն վերստուգողի համար -->