«Մայրի լիբանանական»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չNo edit summary
չ oգտվելով ԱՎԲ
Տող 25.
 
== Կիրառություն ==
[[Եվրոպա]]յում սկսել են մշակել 1683 թվականից, [[Ռուսաստան]]ում՝ 1826 թվական [[Հայաստան]]ում՝ 1895 թվական [[Սամարղան]]դում լավ է աճում և դիմանում է մինչև — 25,7&nbsp;°C ֊ի սառնամանիքներին։ [[Ղրիմ]]ի հարավային ափերին նույնիսկ ինքնացան է տալիս։ Cedrus libani f glauca Carr. ամենացրտադիմացկուն այլատեսակն է, դանդաղ է աճում և զլուսասեր է։ Աչքի է ընկնում դեկորատիվ բարձր առանձնահատկություններով։ 1895- 1900 թվականներին [[Ախթալա]]յի դենդրարիում [[լիբանան]]ական մայրին օգտագործվել է դեկորատիվ ձևավորումներում։ Ներկայումս 85-90 տարեկան ծառերը ունեն 18-19 մ բարձրություն, 30—45 սմ հաստության բուն, 6—10 մ լայնությամբ սաղարթ։ Ըստ բարձրության միջին աճը կազմում է 26—33 սմ։ Առատորեն պտղաբերում է, երբեմն նույնիսկ ինքնացան է տալիս։ Ցրտահարության կամ փշատերևների այրվածքի նշաններ չեն դիտվում, վնասատուներով և հիվանդություններով չի վարակվում։ Չնայած ոռոգման բացակայությանը, վերջին 20—25 տարիների ընթացքում երաշտից չի տուժում։ Վատ է աճում [[Երևան]]ի պայմաններում, ընդ որում պարբերաբար ցրտահարվում է։ Հեռանկարային չէ նաև [[Վանաձոր|Վանաձորի]]ի համար։ Մշակության հավանական շրջանները 9,32: Չափազանց դեկորատիվ և խիստ արժեքավոր ծառատեսակ է։ Կարելի է օգտագործել որպես սոլիտեր և խմբերով<ref>{{Գիրք:ՀԴՖ|1|50}}</ref>:
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}