[[Պատկեր:Lazio Roma SPaolo1 tango7174.jpg|մինի|Բազիլիկի ներսակողմը]]
[[Պատկեր:Kreuzgang san paolo fuori le mura 3.jpg|մինի|Սյունասրահը]]
Բազիլիկը հիմնվել է [[Կոստանդիանոս Ա Մեծ|Կոստանդիանոս]] կայսեր կողմից այն վայրում, որտեղ ենթադրաբար թաղվել է Պողոս առաքյալը: 386 թվականին [[Թեոդոսիոս Ա Մեծ]]ը, համարեցհամարելով, որ այդ եկեղեցին հարիր չէ այդքան սուրբ վայրին, և սկսեց առուցել ավելի ազդցիկազդեցիկ եկեղեցի: Երբ Լեո I Պապը ավարտեց շինարարությունը, Հռոմում դրանից առավել ընդարձակ բազիլիկ չկար: [[Գրիգոր I (Հռոմի պապ)|Գրիգոր I]] Պապի օրոք եկեղեցուն կից գործում էին երկու վանքեր՝ արական և իգական: 10-րդ դարում բազիլիկն ու շրջակա վանքերը հանձնվեցին կլյունիական վանականներին: Գրիգորը այստեղ քահանա էր և եկեղեցուն նվիրեց բրոնզե դռներ (բյուզանդական աշխատանք): 1220-1241 թվականներին կառուցվեց գոթիկական ոճով ձևավորված վայելչագեղ բակ: Ի տարբերություն մյուս պատրիարքային եկեղեցիների՝ Սուրբ Պողոս բազիլիկը էական փոփոխությունների չի ենթարկվել ոչ՛ [[Վերածնունդ|Վերածննդի]] ժամանակաշրջանում, ոչ էլ [[բարոկկո]]յի: Սակայն 1823 թվականի հուլիսի 15-ին գրեթե ամբողջությամբ այրվեցայրվել է: Տաճարի վերականգնումը շարունակվեց մինչև 1840 թվականը, ընդ որում վերակառուցվեց բոլորովին նոր կլասիկ ճակատամաս: Բեմը վերստեղծելու համար [[Նիկոլայ I]] կայսրը մալաքիտ և լազուրիտ ուղարկեց: 1854 թվականին կայացավ տաճարի կրկնակի օծումը: Վերականգնվելուց հետո տաճարն ուներ 132 մ երկարություն, 65 մ լայնություն և 30 մ բարձրություն:<ref>«Павла Святого базилика» //Католическая энциклопедия. Т.3. М.:2007. Ст. 1194—1198</ref> 1890-1928 թվականներին կառուցվեց 146 [[գրանիտ]]ե սյուն, որոնք շրջապատում էին տաճարի արևմտյան բակը: Կենտրոնում կանգնեցվեց Պողոս առաքյալի արձանը: Բազիլիկի բնորոշ առանձնահատկություններից մեկը Հռոմի բոլոր Պապերի դիմանկարների պատկերասրահն է:
