'''Վանո Սարաջիշվիլի''' ({{lang-ka|ივანე (ვანო) პეტრეს ძე სარაჯიშვილი}}, {{ԱԾ}}), խորհրդային երգիչ (քնարա-դրամատիկական տենոր)։ [[Վրաստան]]ի [[ԽՍՀՄ]] ժողովրդական արտիստ ([[1923]])։ [[1898]] թվականից սովորել է Թիֆլիսի երաժշտական ուսումնարանում ([[թավջութակ]])։ [[1903]] թվականից երգեցողության դասեր է առել [[Պետերբուրգ]]ում, [[1906]]-[[1908]] թվականին՝ կատարելագործվել Իտալիայում։ [[1907]] թվականից հանդես է եկել [[Թիֆլիս]]ի, [[Պետերբուրգ]]ի, [[Սարատով]]ի, [[Բաքու|Բաք]]վի և այլ [[թատրոն]]ներում։ Օժտված է եղել վոկալ և բեմական մեծ ձիրքով։ Դերերգերից են՝ Շոթա (Արաղիշվիլու «Ասք Շոթա Ռուսթավելու մասին»), Մալխազ (Փալիաշվիլու «Դաիսի»), Լենսկի, Գերման (Չայկովսկու «Եվգենի Օնեգին», «Պիկովայա դամա»), Հերցոգ, Ալֆրեդ (Վերդիի «Ռիգոլետտո», «Տրավիատա»), Իյոզե (Բիզեի «Կարմեն») և այլն։ Սարաջիշվիլի անունով է կոչվում Թբիլիսիի կոնսերվատորիան ([[1947]] թվականից)։
