«Յուջին Նայդա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նայդան [[Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարան]]ում դասընթացներ է անցել 1939 թվականին։ Նա ստացել է հունարեն Նոր Կտակարանի մագիստրոսի աստիճան։ Այդ նույն տարում նա դարձավ Կալիֆորնիայի նահանգի Սանտա Անա քաղաքի Քալվրի եկեղեցու ժամանակավոր քահանան՝ դրա հիմնադիր քահանայի հրաժարականից հետո :<ref>[http://calvarylife.org/75/1930/missions_ministry.html Calvary Church of Santa Ana, CA, previous pastors]</ref> 1943 թվականին Նայդան ստացավ լեզվաբանության գիտության թեկնածուի աստիճան [[Միչիգանի համալսարան]]ի կողմից։ Նա ձեռնադրվեց որպես մկրտող քահանա։ Նա ամուսնացավ Ալֆեա Լուսիլ Սփռագի հետ, ով մահացավ 1993 թվականին։ 1997 թվականին նա ամուսնացավ Մարիա Ելենա Ֆերնանդես-Միրանդայի հետ, ով իրավաբան էր և դիվանագետ։ Նայդան ծառայությունից հեռացավ 1980-ականների սկզբին, չնայած նա շարունակեց դասընթացներ ներկայացնել աշխարհի բոլոր համալսարաններում։ Ապրում էր Իսպանիայի Մադրիդ քաղաքում և [[Բելգիա]]յի [[Բրյուսել]] քաղաքում Մահացել է 2011 թվականի օգոստոսի 25-ին Մադրիդում 96 տարեկանում։<ref name=nyto>http://www.nytimes.com/2011/09/04/us/04nida.html?_r=0 retrieved Mar 17, 2015</ref>

Սկսել է իր գործունեությունը 1943 թվականին որպես [[լեզվաբան]]՝ հիմնադրելով «[[Աստվածաշնչյան Ամերիկյան Հասարակություն]]» կազմակերպությունը։ Նայդան մեծ ներդրում ուներ [[Վատիկան]]ի և «[[Աստվածաշնչյան Միացյալ Հասարակություններ]]» կազմակերպության համագործակցության գործում, որի նպատակն էր ամբողջ աշխարհում թարգմանության միջոցով ստեղծել միջդավանային Աստվածաշնչեր։ Այս աշխատանքը սկսեց 1968 թվականին և իրականացվում էր ըստ Նայդայի գործնական համարժեքության սկզբունքի։

Նրա՝ անգլերենի շարահյուսության ընդհանուր տեսություն վերնագրով թեկնածուական թեզը լեզվի առաջին մեծամասշտաբ վերլուծություն էր՝ ըստ անմիջական բաղադրիչների ({{lang-en|immediate constituent}}) տեսության։ Շարահյուսությանը նվիրված նրա դասագիրքը՝ «Բառերի բնութագրական վերլուծությունը», ամերիկյան կառուցվածքաբանությանը նվիրված նշանավոր աշխատություն էր։ Այն տասնամյակներ շարունակ պահպանեց իր արդիականությունը և դեռևս արժեքավոր է իր բազում օրինակներով և վարժություններով։ Թարգմանությանը նվրիված նրա մեծագույն ավանդը եղել է դինամիկ համարժեքության ({{lang-en|dynamic equivalence}}) տեսությունը, որը նաև հայտնի է ֆունկցիոնալ համարժեքություն ({{lang-en|functional equivalence}}) անվամբ։ Առավել շատ տեղեկատվության համար տե՛ս «[[դինամիկ և ֆորմալ համարժեքություն]]» ({{lang-en|dynamic and formal equivalence}}):։ Նայդան նաև ստեղծել է [[բաղադրիչների վերլուծության]] ({{lang-en|componential analysis}}) տեխնիկան, որի համաձայն բառերը պետք է բաժանել բաղկացուցիչ մասերի, որի շնորհիվ կարելի է որոշել թարգմանության համարժեքությունը։ Հաճախ [[լեզվաբան]]ները դեմ են Նայդայի դինամիկ համարժեքության տեսությանը։ Նրանք պնդում են, որ [[բնագիր տեքստ]]ը կարելի է հասկանալ՝ հաշվի առնելով բոլոր բառերը միասին, և իմաստը ամբողջական է միայն տեքստային մակարդակում, այսինքն առավել կարևորում են իմաստային համարժեքությունը։ Այս տեսությունը թարգմանական համարժեքության այլ տեսությունների հետ միասին տեղ է գտել նրա «[[Համարժեքության սկզբունեներ]]» գրական ակնարկում,<ref>Nida, Eugene. “Principles of Correspondence”. ''The Translation Studies Reader''. Ed. Lawrence Venuti. NY: Routledge, 2004. 153-167</ref>, որում նա պնդում է, որ ոչ մի երկու լեզու նույնական չեն Համապատասխան նշաններին տրված են տարբեր իմաստներ, և այդ նշանները արտահայտություններում և նախադասություններում տարբեր կերպով են դասավորված Սա փաստում է, որ լեզունների մեջ չկա բացարձակ համարժեքություն Ուստի ամբողջապես ճշգրիտ թարգմանություններ չկան։ <ref>Nida, Ed. Venuti. p. 153</ref> Թեպետ թարգմանության ազդեցությունը կարող է մոտ լինել բնօրինակին, մանրամասնություններում չի կաող լինել բացարձակ նույնություն։