«Լևոն Հովհաննիսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ clean up, փոխարինվեց: → (4) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 35.
| Վիքիդարան =
}}
'''Լևոն Անդրեասի Հովհաննիսյան''' ([[1885]], {{comment|փետրվարի 13|Հուլյան տոմարով}} ([[Փետրվարի 25|25]]), [[Թիֆլիս]] - [[1970]], [[մայիսի 11]], [[Երևան]]), հայ թերապևտ, սրտաբան, բժշկության պատմության մասնագետ։ Բժշկական [[գիտությունների դոկտոր]] ([[1937]]), [[պրոֆեսոր]] ([[1937]]), [[ԳԱԱ|ՀԽՍՀ ԳԱ]] ([[1943]]) և [[ԽՍՀՄ]] ԲԳԱ ([[1944]]) [[ակադեմիկոս]]։ [[ԵՊԲՀ]]-ում առաջադեմ ուսանողներին տրվում է նրա անունով անվանական կրթաթոշակ։ Նրա անունով է կոչվում [[Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջան|Երևանի Զեյթուն համայնք]]ում գտնվող [[Սրտաբանության ինստիտուտ|սրտաբանության գիտահետազոտական ինստիտուտ]]ը։ Պարգևատրվել է մի շարք շքանշաններով ու մեդալներով։
== Կենսագրություն ==
Տող 47.
Բժշկագիտության պատմության միջազգային ակադեմիայի անդամ ([[1962]]), թերապևտների համամիութենական գիտական ընկերության պատվավոր անդամ, Հայաստանի թերապևտների գիտական ընկերության նախագահ ([[1954]]-[[1970]])։
Նա հանդիսացել
Լևոն Հովհաննիսյանը Սովետական Հայաստանի առաջին հակամալարիական հիմնարկի՝ [[Երևանի տրոպիկական ինստիտուտ|Երևանի տրոպիկական ինստիտուտի]] հիմնադիրը (1923 թ.)։ Այդ նույն տարին նրա նախաձեռնությամբ ստեղծվել է մեր հանրապետության անդրանիկ առողջարանը՝ [[Արզնի բալնեոկլիմայական սրտաբանական առողջավայր|Արզնու կարդիոլոգիական սանատորիան]]։ ▼
▲Լևոն Հովհաննիսյանը Սովետական Հայաստանի առաջին հակամալարիական հիմնարկի՝ [[Երևանի տրոպիկական ինստիտուտ
== Աշխատություններ ==
Աշխատանքները վերաբերում են սրտաբանության, կուրորտաբանության, [[մալարիա]]յի և վարակիչ հիվանդությունների ուսումնասիրության, բժշկագիտության պատմության և այլ հարցերի։ Առանձնահատուկ արժեք է ներկայացնում «Բժշկության պատմությունը Հայաստանում» ստվարածավալ աշխատությունը ([[Ռուսերեն|ռուս․]], հ․ 1-5, 1946-1947)։ Ռուսերեն է թարգմանել և հրատարակել [[Մխիթար Հերացի|Մխիթար Հերացու]] «Ջերմանց մխիթարությունը», այլ հեղինակների հետ կազմել «Լատին-ռուս-հայերեն բժշկական բառարանը» ([[1951]])։
Պրոֆեսոր Հովհաննիսյանը ակնառու աշխատանք Է կատարել Սովետական Հայաստանի հանքային բուժիչ ջրերի ուսումնասիրության բնագավառում։ Դրա արդյունքն է հանդիսացել «Հայաստանի հանքային ջրերը» մենագրությունը (1936 թ.), որը ՍՍՀՄ հանքային ջրերին ու նրանց բուժիչ հատկություններին նվիրված առաջին լուրջ գիտական աշխատություններից մեկն Է։
Հովհաննիսյանի
Նրա գրչին են պատկանում բժշկագիտության տարբեր բնագավառներին վերաբերող մոտ 250 աշխատություններ (այդ թվում՝ 20-ից ավելի մենագրություններ), որոնց մի մասը հրատարակված է նաև ոուսերեն, ֆրանսերեն, անգլերեն, իսպաներեն և այլ լեզուներով։
== Երկեր ==
|