«Պոպուլյացիոն գենետիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ֆունդամենտալ օրինաչափությունը, որը նկարագրում է գեների և ֆենոտիպերի ալլելների հաճախականությունների միջև փոխհարաբերությունը իրարից անկախ դուրս են բերել Հարդին և Վայնբերգը [[1908]] թվականին: Այդ ժամանակաշրջանում պոպուլյացիոն գենետիկա դեռ գոյություն չուներ, այնուամենայնիվ հետազոտողների կողմից հայտնաբերված կախվածությունը գտնվում է տվյալ գիտության հիմքում: [[Ս.Ս. Չետվերիկով]]ի աշխատանքները ռեցեսսիվ մուտացիաների կողմից Drosophila melanogaster բնական պոպուլյացիաների հագեցվածության արտահայտման ուղղությամբ նույնպես կարևոր խթան հանդիսացան գենետիկ պոպուլյացիոն հետազոտությունների զարգացման համար:

Պոպուլյացիոն գենետիկայի տեսական և մաթեմատիկական ապարատի հիմնադիրներ կարելի է համարել անգլիացի բուսաբաններ [[Ռոնալդ Ֆիշերին]] (1890-1962) և [[Ջոն Հոլդեյնին]] (1892-1964), ինչպես նաև ամերիկացի գիտնական Սյուել Ռայթին(1889-1998): Ֆիշերը և Ռայթը տարաձայնություններ ունեին մի շարք ֆունդամենտալ հարցերի շուրջ և բանավիճում էին ընտրության և գենետիկական դրեյֆի վերաբերյալ: Ֆրանսիացի հետազոտող [[Գուստավ Մալեկո]]ն (1911-1998) նույնպես կարևոր ներդրում ունեցավ դիտարկվող դիսցիպլինի վաղ զարգացման մեջ: Ամերիկյան և բրիտանական դպրոցների միջև տարաձայնություննրը շարունակվում էին երկար տարիներ: [[Ջոն Մեյնարդ Սմիթ]]ը (1920-2004) Հոլդեյնի աշակերտն էր այն ժամանակ, երբ [[Ու. Դ. Համիլտոն]]ը (1936-2000) գտնվում էր Ֆիշերի աշխատանքների ազդեցության տակ: Ամերիկացի գիտնական [[Ջորջ Պրայս]]ը (1922-1975) աշխատել է երկուսի հետ: Ռայթի ներկայացուցիչները [[ԱՄՆ]]-ում դարձան ճապոնացի գենետիկ [[Մոտո Կիամուրան (1924-1994): Իտալացի Լուիջի Լուկա Կավալի-Սֆորցան պոպուլյացիաների գենետիկը Ռայթի հետևորդները ԱՄՆ-ում դարձան ճապոնացի գենետիկ [[Մոտո Կամուրա]]ն: Իտալացի [[Լուիջի Լուկա Կավալի-Սֆորցա]]ն պոպուլյացիաների գենետիկ 1970-ական թվականներին աշխատել է [[Ստենֆորդ]]ում և հատուկ ուշադրություն էր դարձնում մարդու պոպուլյացիայի գենետիկային:

# Кайданов Л. З. Генетика популяций. Москва. Изд-во "Высшая школа", 1996. 320 с.