«Դավիթ (Միքելանջելո)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Դավիթ»''', [[Միքելանջելո]]յի մարմարյա ստեղծագործությունը, գտնվում է [[Ֆլորենցիա]]յում։ Առաջին անգամ հանձնվել է հասարակության դատին Ֆլորենցիայի Սենյորայի հրապարակում [[1504]] թվականի [[սեպտեմբերի 8]]-ին։ Դրանից հետո հինգմետրանոց արձանը Ֆլորենցիայի հանրապետությունում ընկալվեց որպես խորհրդանիշ և ոչ միայն [[Վերածնունդ|Վերածննդի]] գագաթնակետը, այլև մարդկային հանճարի գագաթնակետը:գագաթնակետը։ Ներկայումս արձանը գտնվում է [[Ֆլորենցիայի գեղարվեստի ակադեմիա]]յում ([[Ֆլորենցիա]]):։

Արձանը ներկայացնում է մերկ [[Դավիթ]]ին՝ կենտրոնացած [[Գոլիաֆ]]ի հետ կայանալիք մարտի վրա:վրա։ Այդ թեմայում կայացել է պատկերագրական նորույթ, քանի որ [[Անդրեա դել Վերոկկիո]]ն, [[Դոնատելլո]]ն և [[Միքելանջելո]]յի այլ նախորդներ նախընտրել էին Դավիթին պատկերել հսկային հաղթելուց հետո հրճվանքի պահին:պահին։

Երիտասարդը պատրաստվում էր ուժով իրեն գերազանցող թշնամու դեմ մարտին:մարտին։ Նա հանգիստ է և կենտրոնացած, բայց նրա մկանները լարված են:են։ Հոնքերը սպառնալիորեն կիտած են, նրանցում զգացվում է սարսափեցնող ինչ-որ բան:բան։ Ձախ ուսին նա գցել է [[պարսատիկ]], որի ներքևի ծայրը բռնել է աջ ձեռքով:ձեռքով։ Հերոսի ազատ դիրքը [[Կոնտրապոստ]]ի դասական օրինակ է՝ արդեն պատրաստում է մահաբեր շարժումը:շարժումը։

Հին Կտակարանի արքայի արձանի կառուցման մասին առաջին անգամ ասվել է [[Кватроченто|15-րդ դարի կես]]ին, երբ բրդի առևտրականների գիլդիան (որին Ֆլորենցիայի ժողովուրդը հանձնարարել էր [[Սանտա Մարիա դել Ֆիորե]] տաճարի զարդերի հսկողությունը), հանդես եկավ առաջարկով՝ տաճարը շրջապատել տասներկու հինկտակարանային անձանց խոշոր ծավալաչափի արձաններով<!--[[Файл:Firenze.David01.JPG|thumb|upright|Копия на площади Синьории]]-->:

[[1464 թվական]]ին պատրաստ էր միայն երկու անդրի, որից մեկն արել էր Դոնատելլոն, իսկ մյուսը՝ նրա ենթավարպետ [[Ագոստինո Դի Դուչչո]]ն: Դավիթի արձանի համար Ֆլորենցիա բերվեց մարմարի հսկա մեծաբեկոր [[Կարարա]]յից: Դոնատելլոյի մահից հետո, [[1466 թվական]]ին, Ագոստինոն, հազիվ սկսած լինելով ֆիգուրի ոտքերի տաշումը՝ հեռացավ այդ նախագծի աշխատանքից:աշխատանքից։ Շուտով լուծարվեց նաև համաձայնագիրը նրան փոխարինելու եկած [[Անտոնիո Ռոսսելինիո]]յի հետ:հետ։

[[16-րդ դար]]ի սկզբին մարմարի թողնված բեկորը, որին ֆլորենտացիները անվանեցին «Հսկա», իրենից ներկայացնում էր խղճուկ տեսարան:տեսարան։ Ամեն տասնամյակի հետ այն անողոքաբար հալվում էր տեղումների կործանարար ազդեցությունից:ազդեցությունից։ Վերջապես տաճարի խնամակալները, խորհրդակցելով [[Լեոնարդո դա Վինչի]]ի և քանդակագործության այլ գիտակների հետ, արձանը ճանաչեցին պիտանի ավարտին հասցնելու համար:համար։

Որոշ վարանումներից հետո «Դավիթի» ավարտման աշխատանքը հանձնարարավեց իր պատվախնդրությամբ հայտնի 26-ամյա քանդակագործ [[Միքելանջելո Բուոնարոտտի]]ին: Նրա հետ համաձայնագիրը կնքվեց [[1501 թվական]]ի [[օգոստոսի 16]]-ին, իսկ արդեն [[սեպտեմբերի 13]]-ին երիտասարդն անցավ աշխատանքի:աշխատանքի։ Միքելանջելոյի անտիպ բեկորից իդեալական մարդկային մարմնի ստացման պայքարը տևեց երկու տարի:տարի։

[[1504 թվական]]ի [[հունվարի 25]]-ին, երբ «Դավիթի» վրա աշխատանքը մոտենում էր ավարտին, եկան այն գնահատելու ֆլորենտացի առաջավոր նկարիչներ:նկարիչներ։ Նրանցից միայն քչերը, [[Սանդրո Բոտիչելլի]]ի գլխավորությամբ, առաջվա նման պնդում էին արձանի տաճարի մոտ տեղադրելուն:տեղադրելուն։ Մնացած խորհրդականների համար, որոնց մեջ էին նաև [[Ջուլիանո դա Սանգալո]]ն, [[Պյերո դի Կոզիմո]]ն և Լոնարդո դա Վինչին, գերակշռեցին արձանի կրոնական նշանակությունը:նշանակությունը։ Բնության ուժերի բացասական ազդեցությունից պաշտպանելու նպատակով առաջարկվեց արձանը տեղափոխել այնտեղ, որտեղ նստում էր քաղաքային խորհուրդը՝ [[Լանցիի սյունասրահ]]:

Արձանի փոխադրումը [[Վեքյոյի պալատ]] տևեց չորս օր:օր։ Այնտեղ «Դավիթը» փոխարինեց Դոնատելլոյի երկմետրանոց [[Յուդիֆն ու Օլոֆերն]] բրոնզե խմբին:խմբին։ Իր նախատիպի նման Միքելանջելոյի ստեղծագործությունն ընդունվեց որպես ֆլորենցիայի ժողովրդի բռնապետի դեմ ազատության համար հերոսական պայքարի ակնառու կերպար:կերպար։

[[1873 թվական]]ին տեղումների և քամիների վնասակար ազդեցությունից խուսափելու նպատակով արձանը տեղափոխվեց [[Ֆլորենցիայի գեղարվեստի ակադեմիա]]յի սրահներից մեկը:մեկը։ Նրա տեղը [[Սինորիայի հրապարակ]]ում [[1910 թվական]]ին զբաղեցրեց պատճեն:պատճեն։ 2003-2004 թվականներին Միքելանջելոյի բնօրինակը վերականգնողների կողմից մաքրվեց երկար տարիների աղտոտումներից:աղտոտումներից։

Հազիվ թե աշխարհում գտնվի արձան, որը կարողանա համեմատվել «Դավիթի» հետ պատճենների ու խալտուրաների թվով:թվով։ Համեմատաբար առավել հաջողված պատճենները կանգնեցված են.

* [[Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարան]]ում ([[Լոնդոն]]) — գիպսե պատճե՝ հայտնի նրանով, որ թագուհու այցերի ժամանակ դրվում էր հանովի [[թզենու տերև]],

* Ֆլորենցիայի ակադեմիայի թանգարան:թանգարան։

* Անատոմիայի մասնագետները ուշադրություն են դարձնում այն բանին, որ գեղարվեստական արտահայտման ավելի բարձր հաջողության հասնելու նպատակով քանդակագործը գնացել է մարդկային մարմնի համաչափության աղավաղման, որն առավել նկատելի է արձանի վերևի մասում:մասում։ Գիտնականներից մեկը հաշվարկել է, որ աջ թիակի և ողնաշարի միջև բացակայում է մեկ մկան<ref>[http://lenta.ru/culture/2004/10/13/david/ Ученый не досчитался одной мышцы в спине Давида]</ref>:

* Վերածնության մյուս հինկտակարանային անձանց նման «Դավիթը» [[Թլպատում|թլպատված]] չէ, ինչը հեռանում է հուդայական ավանդույթներից<ref>Isaac Kalimi, Peter J. Haas. ''Biblical Interpretation in Judaism And Christianity''. ISBN 978-0-567-02682-8. Page 198.</ref>: 20-րդ դարում [[Երուսաղեմ]]ի իշխանությունները հրաժարվեցին ֆլորենտացիներից ընդունել արձանի ծեփապատճեն, քանի որ այն պատկերում է Հրեա ազգի հերոսին 16-րդ դարի իտալացու կերպարով:կերպարով։

* [[1991 թվական]]ին արձանի վրա մուրճով հարձակվել է մի [[Վանդալություն|վանդալ]], որը, նախքան պահակների բռնելը, հասցրել էր պոկել մարմարի մի քանի կտոր ձախ ոտքի մատներից:մատներից։