«Գազել»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Գազել, ղազալի''' ([[արաբերեն]]/[[պարսկերեն]]՝ '''غزل''', {{lang-tr|gazel}}), բանաստեղծության կայուն ձև, բաղկացած է մի քանի երկտող տներից(բեյթերից), որի մեջ առաջին տան զույգ և մնացած տների երկրորդ տողերի վերջնամասերը կրկնվում են, իսկ դրանց նախորդող բառերը ներքին հանգ են կազմում:կազմում։

Տարածված է Արևելքում և հատկապես Պարսկաստանում։ Սկսել է ձևավորվել IX-X դդ.-ում։ Նշանավոր են հատկապես պարսիկ բանաստեղծ [[Սաադի]]ի գազելները։ Իր վերջնական ձևական զարգացմանն է հասել [[Հաֆեզ]]ի մոտ (XIV դար):։ Հայ բանաստեղծներից գազելներ են գրել [[Վահան Տերյան]]ը (Հրաժեշտի գազել), [[Եղիշե Չարենց]]ը («Ծիածան», «Տաղարան») և ուրիշներ։