«Նարուտո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Առաջին սերիային նախորդող իրադարձությունները հետևյալն են. Օբիտո-Տոբին(Օբիտո) Նարուտոյի ծնվելու օրը հարձակվում է Նարուտոյի մոր՝ Ուզումակի Կուշինայի վրա, նրա մեջ կնքված Կյուբիին՝ ԻնըպոչանիԻնը պոչանի Բիջույին, դուրս բերելու, ղեկավարելու ու նրանով Նարուտոյի գյուղը՝ Կոնոհան, ոչնչացնելու հեռու գնացող նպատակով։

Արքայադուստր ՕօցուցուքիՕօցուցուկի Կագույան, ցանկանալով պատերազմներիպատերազմներին վերջըվերջ դնել, համարձակությունը հավաքեց բռունցքի մեջ ու պոկեց արգելված պտուղը։ ՊտուղնՊտուղը հասունանում էր հազար տարին մեկ, սուրբ համարվող ծառի վրա ու նրան ձեռք տալն արգելվում էր։ Այդ ժամանակվաժամանակ մարդիկ համարում էին, որ ծառն իրենց աստվածությունն է ու ձեռք չէին տալիս նրան։ Պտուղն ուտելով արքայադուստրն առաջին մարդը դարձավ, որ չակրային էր տիրապետում ու նրա շնորհիվ կռիվները դադարեցին։ Շուտով ծնվեցծնվեցին նրա որդին՝որդիները՝ Հագորոմոն, ովև Համուրան,ովքեր չակրայով ծնված առաջին մարդնմարդիկ էր։էին։ Միաժամանակ վերը հիշատակված ծառը՝ Շինջուուն, վերածվել էր Տասպոչանի հրեշի՝ Ջուուբիի, ու տարածաշրջանի մարդկանց էր ահաբեկում։

Հագորոմոն կռվեց հրեշի հետ ու կնքեց նրան իր մարմնում, դառնալով առաջին ջինչուուրիքին։ Նա ստացավ «Շինոբի նո կամի({{lang-ja|}}忍の神)»՝ «Շինոբիների աստված» ու «Րիկուդո Սեննին({{lang-ja|}}六道仙人)»՝ «Վեց ճանապարհների Իմաստուն» տիտղոսները։ Նա երկու որդի ունեցավ, որոնցից յուրաքանչյուրնյուրաքանչյուրը հետագայում իր տոհմը կհիմնի, որոնք հայտնի կդառանան ամբողջ աշխարհով մեկ որպես ուժեղագույն նինջաներ՝նինջաական տոհմեր՝ Ուչիհա ու Սենջու։ Կյանքի վերջին տարիներին, երբ Ջուուբիին պահող կնիքը թուլանում էր, Հագորոմոն բաժանեց նրան ինը Բիջուների՝ պոչանի հրեշների, որոնց պոչերի թիվն աճում էր հանրահաշվական պրոգրեսսիայով։պրոգրեսսիայով,իսկ տասներորդին կնքեց Լուսնի վրա՝թողնելով եղբորը՝Համուրային այնտեղ՝որպես պահապան։Հագորոմոն ՆաԲիջուներից յուրաքանչյուրին անուն տվեց ու կանխագուշակեց, որ կգա մեկը, ով կփոխի աշխարհը։ Թեաշխարհը։Թե՛ մանգայում, թեթե՛ անիմեում պարզորոշ ակնարկներ կան, որ այդ մեկը գլխավոր հերոսն է՝ Ուզումակի Նարուտոն։