«Սկիպիոն Աֆրիկացի Ավագ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Գոյություն ունի մի վարկած, ըստ որի Սկիպիոնն իր նշանակումն ստացավ սենատի նախաձեռնությամբ, քանզի այնտեղ ուժեղ էր Կոռնելիոսների այսպես կոչված խմբավորումը՝ «ֆրակցիան»։ «Հայրերը» հասան նրան, որ Սկիպիոնը դարձավ միակ թեկնածուն{{sfn|Моммзен Т.|1997|loc=с. 496}}{{sfn|Scullard H.|1951|loc=р. 66}}{{sfn|Лансель С.|2002|loc=с. 221}}։ Սակայն այդ վարկածի դեմ են խոսում այն փաստերը, որ ա․ սենատը բացահայտ թշնամաբար էր տրամադրված Պուբլիոս Կոռնելիոս Սկիպիոնի նկատմամբ հետագա տարիներին, և բ․ սկզբունքորեն անհնար էր համոզել բոլոր հռոմեական ազնվականներին՝ արիստոկրատներին, որպեսզի նրանք չհավակնեին Իսպանիայի պրոկոնսուլի պատվավոր պաշտոնին{{sfn|Лансель С.|2002|loc=с. 221}}{{sfn|Кораблёв И.|1981|loc=с. 243—244}}{{sfn|Бобровникова Т.|2009|loc=с. 349}}։

 

 

Երիտասարդ պրոկոնսուլ Պուբլիոս Կոռնելիոս Սկիպիոնի ռազմավարությունը արմատապես տարբերվում էր այդ տարածաշրջանում իր նախորդների վարած ռազմավարությունից։ Մասնավորապես, Քսանչորսամյա Սկիպիոնը հռոմեական զորաբանակի մշտական տեղակայման և բազավորման շրջան դարձրեց ներկայիս [[Էբրո]], այն ժամանակ [[Իբեր]] կոչվող գետից հյուսիս գտնվող հունական քաղաքները, որտեղից նա նախաձեռնում էր մասշտաբային, սակայն կարճաժամկետ ռազմարշավներ դեպի հարավ և հարավ–արևմուտք։ Օժանդակ զորքերի ընտրության ժամանակ պրոկոնսուլ Սկիպիոնը նախապատվությունը տալիս էր հյուսիսի իբերացիներին, որոնց մեջ սատարում էր ազատ դաշինքի նկատմամբ հույսը։ Ընդ որում՝ տեղական զորամասերը երբեք կարևոր դեր չէին խաղում Սկիպիոնի բանակում։ Գործելով ընդդեմ կարթագենյան զորավարների, Սկիպիոնն օգտագործում էր նրանց տարանջատվածությունը։ Արդյունքում, ընդամենը չորս պատերազմաշրջանի ընթացքում Սկիպիոնը Հռոմի վերահսկողության տակ դրեց ընդարձակ երկիրը, որը այն դարաշրջանի եզակի ռազմաքաղաքական սխրագործություններից մեկն էր{{sfn|Трухина Н.|1986|loc=с. 69}}։