«Երկբարբառ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ փոխարինվեց: ` → ՝ (2) oգտվելով ԱՎԲ |
No edit summary |
||
Տող 1.
'''Երկբարբառ''' ({{lang-el|δίφθογγος}}, (diphthongos), բառացի՝ «երկու ձայնով» կամ «երկու տոնով»), մեկ [[վանկ]]ի սահմաններում երկու [[ձայնավոր]]ի (կամ ձայնավորի ու [[ձայնորդ]]ի) զուգակցումը արտասանական սերտ միասնությամբ, զուգակցվող տարրերից մեկի վանկարար հատկության պահպանումով։ Կա [[անգլերեն]]ում, [[ֆրանսերեն]]ում, եղել է [[հնդեվրոպական նախալեզու|հնդեվրոպական նախալեզվում]], [[սանսկրիտ]]ում, [[գրաբար]]ում և այլն։ Ժամաևակակից [[արևելահայ]] գրակաև լեզուև երկբարբառներ չունի։ Ըստ վանկարար տարրի դիրքի՝ գրաբարում տարբերում եև բարձրացող և իջևող երկբարբառներ։ Բարձրացող երկբարբառների վանկարար տարրը հաջորդում է ոչ վանկարարին, օրինակ, ''եա'' (մատեան), ''ուա'' (տուաւ, հեղուաք) են, իջնող երկբարբառների վանկարար տարրը նախորդում է ոչ վանկարարին, օրինակ, '''իւ''' (ալիւր), ''աւ'' (աւր)։
Գրաբարի բարձրացող երկբարբառներն են՝ ''եա, ուա, ուե, ուի'', իջնող երկբարբառներն են՝ ''այ, ոյ, աւ, եւ, իւ''։
{{ՀՍՀ|հատոր=3|էջ=601}}
|