«Սիտար»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ փոխարինվեց: ` → ՝ (2) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 4.
Անվանումն հավանաբար ծագել է պարսկական [[սետար]] գործիքի անունից, որից առաջացել են նաև [[Արևելք]]ի լարային [[նվագարան]]ներից շատերը։
 
Առաջին անգամ սիտարն ի հայտ է եկել [[13-րդ դար]]ի [[Հնդկաստան]]ում և ի սկզբանե նմանվում էր տաջիկական [[սետոր]]ին, որն ի տարբերություն սիտարի`սիտարի՝ ունի երեք լար։ Սիտարի հիմնական լարերը յոթն են։ Բացի այդ սիտարն ունի ևս 9-13 ռեզոնանսային լար։ Այդ լարերը արձագանքելով հիմնական լարերին, ստեղծում են յուրահատուկ ձայնային ելևէջ, որով սիտարը տարբերվում է մնացած երաժշտական գործիքներից։ Ձայները արտաբերվում են միզրաբի միջոցով, որն հագցնում են ցուցամատին։
 
Մինչ սիտարի հայտնվելը, Հնդկաստանի երաժիշտները նվագում էին հինավուրց լարային-կսմիթավոր այլ գործիքով ([[վինա (երաժշտական գործիք)|վինա]]), որի պատկերներն առկա են 2-3-րդ դարերի [[քանդակ]]ներում:
 
Առաջին անգամ ռոք-երաժշտության մեջ սիտարն օգտագործել է [[Ջորջ Հարիսոն]]ը` «[[Բիթլզ]]»-ի «Norwegian Wood (This Bird Has Flown)» երգի մեջ, որը ձայնագրվել է [[1965]] թ-ին`ին՝ «Rubber Soul» ալբոմում։
 
Հայտնի սիտարահարներից է [[Ռավի Շանկար]]ը:
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Սիտար» էջից