«Միս»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Հայաստան]]ում 2002 թ.-ի տվյալներով յուրաքանչյուր շնչի հաշվով սահմանված մսի սպառման տարեկան ֆիզիոլոգիական նորման 75կգ է, այդ թվում`թվում՝ տավարամսինը`տավարամսինը՝ 20.3, խոզի և թռչնի մսինը`մսինը՝ 15-ական, ոչխարինը`ոչխարինը՝ 7.5, երշիկեղենինը և ապխտած ապրանքներինը`ապրանքներինը՝ 13.5 և ենթամթերքներինը`ենթամթերքներինը՝ 3.7 կգ։

Միսն օժտված է բարձր մարսելիությամբ, հեշտ է ենթարկվում խոհարարական մշակման։ Մսից կարելի է պատրաստել սննդի բազմազանություն ապահովող շատ ճաշատեսակներ։ Սակայն մսեղենի չափից ավելի օգտագործումը կարող է հիպերտոնիկ հիվանդությունների զարգացման նախապայման հանդիսանալ։ Մսի բիոգենային ամինները ուժեղացնում են արյունատար անոթների տոնուսը`տոնուսը՝ բարձրացնելով երակային ճնշումը։ Մսի մեջ պարունակվող նուկլիեինաթթուները կարող են նպաստել մեծահասակ մարդկանց օրգանիզմում հոդատապ հիվանդության զարգացմանը, ուստի նպատակահարմար է այն փոխարինել [[կաթ]]նեղենով և ձկնեղենով։

Սպանդի ենթարկված կենդանու տեսակից կախված`կախված՝ ստացվող միսը կարող է լինել '''[[Տավարի միս|տավարի]]''', '''ոչխարի''', '''խոզի''', '''այծի''', '''ձիու''', '''ուղտի''', '''եղնիկի''', '''գոմեշի''', '''ճագարի''' և այլն։