«Մանանաղի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Եփրատի Մանանաղի (այժմ`այժմ՝ Թոզլու) վտակի ավազանում։ Հյուսիս-արևելքից սահմանակից էր Այրարատ, արևելքից և հարավ-արևելքից`արևելքից՝ Տուրուբերան, հարավից`Չորրորդհարավից՝Չորրորդ Հայք նահանգներին, արևմուտքից`արևմուտքից՝ Բարձր Հայք, Եկեղյաց, հյուսիսից`հյուսիսից՝ Դերջան և Կարին գավառներին։ Մակերևույթը հիմնականում հարթավայրային է, հողը`հողը՝ արգավանդ։ Նշանավոր են Խաչ և Սմբատա լեռները։ Հարուստ է աղի պաշարներով։

XI դարում եղել է [[Թոնդրակյան աղանդավորական շարժում|Թոնդրակյան աղանդավորական շարժման]] կենտրոններից։ Ուշ միջնադարում կոչվել է նաև Լակզո ձոր, հետագայում`հետագայում՝ Վերին Դերջան։ Աղբյուրներում հիշատակվում են Մանանաղի Վժան, Շիրնի և Սմբատաբերդ բերդաքաղաքներ, Ջերմ, Բազմաղբյուր կամ Խաչ ավանները, Կաշե, Աղյուս ագարակները։