«Կինոնկար»–ի խմբագրումների տարբերություն

Կինոգյուտի հեղինակները ֆրանսիացի գյուտարարներ Լյումիեր եղբայրներն են։ [[1895]] թվականին հայտնագործել են «Շարժվող լուսանկարների» նկարահանման ու պրոյեկտման կինոսարքը, որն արտոնագրվել և անվանվել է կինեմատոգրաֆ։ Կինեմատոգրաֆի`Կինեմատոգրաֆի՝ կինոնկարի որպես ժանր ծնունդը տեղի է ունեցել [[1895]] թվականի դեկտեմբերի 28-ին, երբ [[Կապուցիններ]]ի [[Գրանդ Կաֆե սրճարան]]ի սրահներից մեկում տեղի ունեցավ կինոնկարի առաջին սեանսը։

Երկրորդ քայլը կատարվել է [[1791]] թվականին [[Մայքլ Ֆարադեյ]]ի և նրա ընկերոջ` [[Մաքս Ռոջեր]]ի կողմից։ Ամբողջ [[Եվրոպա]]ն աշխատում էր, որպեսզի ստեղծվեր մի սարք, որ կարող էր կենդանացնել նկարը։ Ֆարադեյի սարքավորումը կոչվում էր ֆենակիստիսկոպ։ Սարքավորմանը ամրացվում էր հաջորդական նկարների շարք։ Գիտնական [[Ժոզեֆ Պլատո]]ն զբաղվում էր մի գործով, որը հնարավորություն կտար շարժումը բաժանել մի քանի փուլերի`փուլերի՝ մասերի, օրինակ`օրինակ՝ մարդու շարժումը։ Երբ Ֆարադեյն իր ձեռքում ուներ այդ աշխատանքները, ֆենակիստիսկոպի ավարտուն տեսք ստանալուն շատ քիչ էր մնում։

Երրորդ քայլն արվեց [[1877]] թվականին։ Այն հնարավոր դարձավ [[Լուի Դագեր]]ի և [[Ժոզե Նյեպսա]]յի աշխատանքների շնորհիվ։ [[Կալիֆոռնիա]]յի կառավարիչ [[Լելանդ Ստենֆորդ]]ը և լուսանկարիչ [[Էդուարդ Մեյբրիջ]]ը մի հետքրքիր փորձ կատարեցին։ Լելանդը սիրում էր ձիեր և բանավիճեց Մեյբրիջի հետ այն թեմայի շուրջ, թե արդյոք ձին թռիչքի ժամանակ պոկում է ոտքը գետնից։ Նրանք գտան 60 տեսախցիկներ և շարեցին դրանք վազուղու երկու կողմերում`կողմերում՝ յուրաքանչյուր կողմում 30 հատ։ Նրանց հակառակ կողմում կային փոքր կրպակներ, որտեղ գտնվում էին մարդկանց վերահսկող տեսախցիկները։ Տեսախցիկի և կրպակի միջև ձգված էր [[ճոպան]]։ Երբ [[ձի]]ն սկսում էր վազել և հասնում այդ հատվածին, որտեղ տեղադրված էին տեսախցիկները, ոտքով դիպչում էր պարանին, որից հետո սկսվում էր տեսախցիկի աշխատանքը և ստացվում [[ձի]]ու շարժման մի հատվածի պատկեր։ Դա շարժումը մասերի բաժանելու առաջին փորձն էր։ <ref>Վ․ Դարովսկի «Ռուսական կինեմատոգրաֆի պատմություն»</ref>

Հայաստանում առաջին կինոնկարահանումներն արվել են [[1907]]–[[1914]] թվականներին։ Փաստագրական բազմաթիվ կինոնկարահանումներ են կատարվել Առաջին համաշխարհային պատերազմի ([[1914]]–[[1918]] թվականներին) ժամանակ`ժամանակ՝ Կովկասյան ռազմաճակատում։ Կինոնյութեր ստեղծվել են նաև [[1918]]–[[1920]] թվականներին։ Հայկական կինոյի սկզբնավորումը նշանավորվել է «Խորհրդային Հայաստան» ([[1924]] թվական) վավերագրական և Համո Բեկնազարյանի «Նամուս» (1925 թվական) գեղարվեստական ֆիլմերով։ Հայկական կինոյի համր շրջանում ([[1924]]–[[1935]] թվականներ) ստեղծվել են «Զարե» ([[1926]] թվական), «Շոր և Շորշոր» ([[1926]] թվական), «[[Կիկոս]]» ([[1931]] թվական), «[[Գիքոր]]» ([[1934]] թվական) և այլ կինոնկարներ։