«Բառակազմություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Բառակազմական օրինաչափությունների, կանոնների ու կաղապարների ամբողջությունը ներկայացնում է տվյալ լեզվի բառակազմական համակարգը։ Բառակազմական համակարգի մեջ են մտնում այն տարրերը, որոնցից կազմված է բառը, նրա կառուցվածքի մեջ մտնող միավորները ([[Արմատ (բառագիտություն)|արմատ]], [[ածանց]], [[հոդակապ]]), բառերի կառուցվածքը, ինչպես նաև այն օրենքները, որոնցով բառերն ըստ իրենց բառակազմական իմաստների խմբավորվում են բառակազմական տիպերի`տիպերի՝ բառերի որոշակի տեսակների մեջ։

''Համաժամանակյա բառակազմության'' նպատակն է պարզել և մեկնաբանել բառերի կազմության օրինաչափությունները լեզվի զարգացման ժամանակակից փուլում։ Այսինքն`Այսինքն՝ բառի`բառի՝ ըստ բաղադրիչների տարրալուծումը կատարվում է ժամանակակից լեզվաըմբռնողությամբ։ Այդ տեսակետից, օրինակ, ''տիկին, տիեզերք'' բառերը պարզ են, դրանք չի կարելի բաժանել բաղադրիչների։ Նույնպես և արդի լեզվաըմբռնողությամբ ''անձամբ, մասին'' բառերը գիտակցվում են որպես ուղիղ, ոչ թե քերականական ձևեր, ինչպես [[գրաբար]]ում։

Այսպիսով`Այսպիսով՝ համաժամանակյա բառակազմությունն ուսումնասիրում է լեզվի ժամանակակից փուլում գոյություն ունեցող միավորները, որոնք կարող են բացատրվել միայն լեզվի`լեզվի՝ այդ շրջանում գործող օրինաչափություններով։

''Տարժամանակյա բառակազմության'' նպատակն է բացատրել ու մեկնաբանել բառակազմական օրինաչափությունների պատմական կապերը։ Դա նշանակում է, որ բառակազմական իրողություններն ուսումնասիրվում են իրենց պատմական զարգացման մեջ։ Այսպես, վերոնշյալ ''տիկին, տիեզերք'' բառերը տարժամանակյա կամ պատմական բառակազմության տեսակետից տարրալուծվող միավորներ են`են՝ ''տի-կին, տի-եզեր(ք)'', որտեղ ''տի'' բաղադրիչի իմաստն է`է՝ «մեծ»։ ''Մասին'' բառը գրաբարի ''մասն'' բառի [[Տրական հոլով|տրականի]] ձևն է, իսկ ''անձամբ'' բառը`բառը՝ ''անձն'' բառի [[Գործիական հոլով|գործիականը]]։

Այսպիսով`Այսպիսով՝ բառակազմության համաժամանակյա և տարժամանակյա մոտեցումների դեպքում միևնույն տերմինով անվանվող մի շարք հասկացություններ տարբեր բովանդակություն են ստանում։

Բառակազմության հիմնական դրսևորումներն են`են՝

*[[ածանցում]] (նախածանցում, միջածանցում, վերջածանցում, բարդության ածանցում`ածանցում՝ բարդածանցում), երբ բառակազմական հիմքերին ավելացնելով մասնիկ ([[ածանց]]) կազմում ենք նոր բառեր,

*[[հապավում]], երբ սկզբնատառերի`սկզբնատառերի՝ սկզբնահնչյունների, բառերի սկզբնամասերի և այլ տարրերի համակցումով բաղադրյալ անուններից կազմում են ուրույն (կրճատ) բաղադրություններ,

*քերականական ձևերի քարացում, երբ հին լեզվավիճակների որոշ քերականական ձևեր հետագայում վերածվում են կայուն, անտրոհելի կապակցությունների, բաղադրությունների և գործածվում են իբրև բառի ուղիղ, ինքնուրույն ձևեր (օրինակ`օրինակ՝ ''շնորհիվ, հարկավ, նաև''),