«Աշխատանքի իրավունք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Աշխատանքի իրավունքը ենթադրում է համալիր պայմանների առկայություն. այդ թվում`թվում՝ աշխատանք ընտրելու կամ չաշխատելու հնարավորության ազատություն.գործունեության կամ մասնագիտության ոլորտի ընտրություն, հարկադիր աշխատանքի արգելում, աշխատանքային գործունեության անհրա­ժեշտ ու բավարար պայմաններ, վարձատրության որոշակի կարգ, աշխա­տանքի անվտանգության ապահովում, հանգստի իրավունք և այլն։ Աշխատանքի իրավունքի ապահով­ման խնդիրը մեծապես կախված է [[Բնակչություն|բնակչության]] զբաղվածության հիմնախնդրի լուծումից։ Այսինքն յուրաքանչյուր [[Պետություն|պե­տություն]] պարտավոր է ստեղծել այնքան աշխատատեղ որպեսզի յուրաքանչյուր ոք կարողանա գտնել իր համար ցանկալի աշխատանք։ Սա իր հերթին նշանակում է, որ անհրաժեշտ է ապահովել [[գործազրկություն]]ից պաշտպանվելու իրավունքը։ Պետությունների այս պարտավորություններն արտացոլվել է [[Տնտեսական դիվանագիտություն|տնտեսական]], [[Սոցիալական օրենսդրություն|սոցիալական]] և [[Մշակութային իրավունքներ|մշակութային]] իրավունքների միջազգային դաշնագրում։ Աշխատանքի իրավունքի ապահովման հարցում կարևոր է նաև մասնագիտական ուսուցումը, որի կազմակերպման համար նույնպես պատաս­խանատու է պետությունը։ Աշխատանքի իրավունքը ամրագրված է միջազգային-իրավական [[Փաստաթղթաշրջանառություն|փաստաթղթերում]] և [[Ժողովրդավարություն|ժողովրդա­վարական պետությունների]] գերակշիռ մասի [[սահմանադրություն]]ներում։ Մի շարք պետությունների սահմանադրութ­ուններում (օրինակ`օրինակ՝ [[Ռուսաստան]]ում). աշխատանքի իրավունքի փոխարեն օգտագործվում է աշխատանքի ազատություն հասկացությունը, որն առաջին հերթին նշանակում է ազատորեն գործունեության և մասնագի­տության տեսակ ընտրելու հնարավո­րության և ազատորեն տնօրինել աշխա­տանքի նկատմամբ ընդունակաթյունները, ինչպես նաև արգելել հարկադիր աշխատանքը։ Սահմանադրությամբ ևս ամրագրված է [[քաղաք]]ացիների աշխա­տանքի ազատ ընտրության իրավունքը։