«Ֆաշիստական վարչակարգն Իտալիայում»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ oգտվելով ԱՎԲ |
չ փոխարինվեց: ` → ՝ (3) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 2.
== Ձևավորումը ==
[[Պատկեր:RegioniIrredenteItalia.jpg|մինի|ձախից|Իտալիայի թագավորությունը 1919 թվականին]]
Ֆաշիզմը ձևավորվել է [[Իտալիա]]յում: Այդ հասկացությունը ծագել է ֆաշիո (խուրձ, միություն) բառից։ Ֆաշիոն կամ ֆասցիան կարմիր ժապավենով ամրացված կեչու ճյուղերի տրցակ է։ Այդ ճյուղերից հյուսվում էին լիկտորների՝ [[Հին Հռոմ]]ի բարձրաստիճան պաշտոնյաների թիկնապահների տապարները։ Հռոմեացիների համար իշխանության խորհրդանիշ հանդիսացող ֆասցիաներն արտացոլվեցին [[Բենիտո Մուսոլինի|Մուսսոլինիի]] կուսակցության զինանշանի վրա։ Ֆաշիզմի ծագումն ու ամրա պնդումն ունեին հիմնավոր պատճառներ։ Պատերազմից հետո Իտալիան «հաղթող երկրների մեջ պարտված» պետություն էր։ Նա ոչ միայն չունեցավ տարածքային ձեռքբերումներ, այլև կրեց նյութական ու մարդկային խոշոր կորուստներ։ Տնտեսական դժվարությունները դժգոհության և ճգնաժամի պատճառ դարձան։ [[1919]]–[[1922]] թվականներին փոխվեց հինգ կառավարություն։ [[Միապետություն]]ը՝ Վիկտոր Էմանուիլ 3-րդ–ի գլխավորությամբ, անկարող էր կարգավորելու ներքին և արտաքին քաղաքական խնդիրները։ Զորացրված զինվորականներն ու երիտասարդությունը գտնում էին, որ դաշնակիցները թալանել են Իտալիան։ Հասարակական գիտակցության մեջ լայն տարածում էր գտնում փոփոխությունների ձգտումը։ Դեռ [[1919]] թվականին իտալական ֆաշիզմի առաջնորդ (
== Մուսսոլինիական «պաշտամունք» ==
[[Պատկեր:March on Rome.jpg|մինի|Բենիտո Մուսսոլինի, 1922 թվական]]
Արդեն [[1925]] թվականին ընդունված օրենսդրական ակտերով Մուսսոլինին ազատվում էր պառլամենտի առջև ունեցած պատասխանատվությունից։ Օրենքների նախագծերը չէին կարող խորհրդարանի քննարկմանը դրվել առանց կառավարության ղեկավարի համաձայնության։ Ամբողջատիրական վարչակարգի վերջնական ամրապնդումը տեղի ունեցավ [[1926]] թվականին։ Կուսակցություններն ու կազմակերպությունները, բացի ֆաշիստականից, ցրվեցին և օրենքից դուրս հայտարարվեցին։ Իտալիայում արմատավորվում էր Մուսսոլինիի պաշտամունքը։ «Մուսսոլինին միշտ իրավացի է» կարգախոսը կարելի էր հանդիպել ամենուր։ Նրա հռչակած նպատակը ազգի վեհության ապահովումն էր, Հին Հռոմի փառքի վերականգնումը։ Իտալական ֆաշիզմն անհամեմատ ավելի լիբերալ էր գերմանական նացիզմից։ Մուսսոլինին անհեթեթություն էր համարում գերմանացիների՝ իբրև բարձրագույն ռասայի մարմնավորման գաղափարը։ Ինչ վերաբերում է հակահրեական տեսություններին, ապա Մուսսոլինին այն անվանում էր «գերմանական չարիք» և ասում, որ Իտալիայում չկա [[հրեական հարց]]:
[[Պատկեր:Mussolini&Hitler1.gif|մինի|ձախից|Մուսսոլինին և Հիտլերը]]
Իտալիայում շրջանառության մեջ դրվեց կորպորատիվ համակարգը։ Տնտեսության հիմնական ճյուղերն ու սոցիալական ոլորտը հանդես էին գալիս իբրև առանձին միավորներ՝ ի դեմս կորպորացիաների (ընկերությունների): Դրա նպատակը կարգապահ տնտեսության և կայուն սոցիալական համակարգի ստեղծումն էր։ Դասակարգային պայքարը այս համակարգի օգնությամբ բացառվում էր։ Շրջանառության մեջ դրվեց նաև
<ref>Համաշխարհային պատմության 12-րդ դասարանի դասագիրք</ref>
|