«Կալվածատիրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Կիլիկիա]]յի հայկական պետությունում կալվածատիրությունը ձևավորվել է [[11-րդ դար]]ի վերջից, իսկ [[Զաքարյան Հայաստան]]ում [[12-րդ դար|12]]-[[13-րդ դար]]երում իշխում էր խոշոր կալվածատիրությունը։ [[Զաքարյաններ]]ն իրենց զորապետներին ու ենթակա ֆեոդալներին շնորհում էին գավառներ, հողատիրույթներ, որոնք հետզհետե վերածվում էին կալվածքների, դառնում անձեռնմխելի և անօտարելի սեփականություն։ Հայկական պետականության անկումից հետո կալվածատերական առանձին բեկորներ պահպանվեցին Հայաստանի որոշ շրջաններում ([[Սյունիք]], [[Գուգարք]], [[Արցախ]], [[Տուրուբերան]], [[Սասուն]], [[Ռշտունիք]]), [[Կիլիկիա]]յում, [[Համշեն]]ում և այլուր։ Համեմատաբար բարվոք վիճակում էր վանական կալվածատիրությունը, որը կարողացավ օտար տիրապետության պայմաններում զգալիորեն պահպանել իր կալվածքները։

 

 

[[Կատեգորիա:Ավատատիրություն]]