«Հաթթինի ճակատամարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1187]] թվականի [[ապրիլի 4]]-ին խաչակիրները գլխովին ջախջախվեցին տալով 17 000 զոհ։ [[Ռենո դը Շատիլյոն]]ը, [[Ժերար դը Րիդֆոր]]ը և մի շարք նշանավոր ասպետներ այդ թվում նաև Գին գերեվարվեցին։ [[Սալահ ալ-Դին]]ը անձամբ գլխատեց Ռենոին լուծելով իր քրոջ վրեժը։ Մարտում քրիստոնյաները կորցրեցին նաև քրիստոնեության գլխավոր մասունքներից մեկը՝ Ամենափրկիչ խաչը (այն խաչը, որի վրա խաչեցին [[Հիսուս Քրիստոս]]ին)։ «Այդ ոբիողբի, տանջանքի, ցավի և ավերածությունների օրը խավարեց և լույսը»։ Սալահ ալ-Դինը շարժվեց դեպի Երուսաղեմ։[[Երուսաղեմ]]։ Հաթթինում փրկված Բալիան դը Իբելինը Սիբիլլաի[[Սիբիլ Անժուացի|Սիբիլայ]]<nowiki/>ի հետ միասին կազմակերպեց հերոսական ինքնապաշտպանություն [[Երուսաղեմ]]ում, սակայն զորքերի քանակությունների խիստ անհավասարության պատճառով [[Երուսաղեմի պաշարում (1187)|քաղաքը ընկավ]] [[1187]] թվականի [[հոկտեմբերի 2]]-ին։ [[Սալահ ալ-Դին]]ի հաղթանակը Հաթթինում սկիզբ հանդիսացավ [[Սուրբ Երկիր|Սուրբ Երկրից]] քրիստոնյաների հեռացմանը։