«Մարքիզուհի դը Պոմպադուր»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 13.
Շուտով տիկին Դ՛Էտիոլը ստացավ պաշտոնական սիրուհու կարգավիճակ։Վերսալում նրա հովանավորության տակ կային մի քանի սենյակներ,որը ուներ գաղտնի աստիճաններ,որը տանում էր դեպի թագավորի սենյակը։Հուլիսին թագավորը Պոմպադուրին նվիրեց առանձնատուն և մարկիզուհու կարգավիճակ։ՀԱրստություն ձեռք բերելուց հետո Պոմապադուրի ամուսինը պահանջեց ամուսնալուծվել։ Մեկ տարի անց թագավորը իր ընկերուհուն նվիրեց ևս մեկ առանձնատուն,որը գտնվում էր Վերսալում,հետո երկու տարի անց Պոմպադուրը ստանում է տուն Լա–Սելում։Թագուհուն նա վերաբերվում էր մեծ ակնածանքով։Թագուհին յոթ տարով մեծ էր ամուսնուց,իսկ երեծայի խնունդից հետո հայտարարում է․որ չի պատրաստվում որևէ մեկի հետ կիսել իր ամուսնուն և ապրել ստի մեջ։
== Դերը պալատում ==
XIX դարի պատմաբանները Լյուդովիկին նկարագրում էին որպես ծույլ, Историки XIX века, отказывавшие в талантах Бурбонам предреволюционных десятилетий, описывали Людовика как развратного, ленивого и никчёмного правителя, вместо которого страной правила энергичная мадам Помпадур. Последующие поколения историков пересмотрели эту картину. Людовик и вправду не отличался общительностью и в силу природной застенчивости поручал фаворитке вести свои дела. Хотя маркиза по сути заменяла ему секретаря и представляла его в отношениях с посторонними, нет никаких оснований считать, что решения принимал кто бы то ни было за него[3].
Около 1750 года маркиза по совету медиков перестала проводить ночи в спальне короля. С тех пор их связь носила платонический характер (подобно отношениям престарелого Людовика XIV с маркизой де Ментенон). Она переехала из чердачных апартаментов в более просторные и заняла в столице роскошный отель д'Эврё. За продвижением по службе по-прежнему приходилось обращаться к ней лично. Маркиза ведала всеми придворными приёмами и увеселениями, лично подбирала для короля юных любовниц, для встреч с которыми был выделен т.н. Олений парк.
| |||