Չնայած սույն աշխատասիրությունը գրվել և լույս է տեսել ավելի քան մեկուկես դար առաջ, սակայն մինչև այսօր էլ այն չի կորցրել իր նշանակությունը։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ 20-րդ դարասկզբից [[ԹորքիաԹուրքիա]]յի կողմից վարվող հայկական ճարտարապետական հուշարձանների հետևողական ոչնչացման քաղաքականության հետևանքով՝ բազմաթիվ հայկական վանքերից և եկեղեցիներից անգամ հետք չի մնացել, և միայն «Ճանապարհորդութիւն ի Մեծն Հայաստան» ուղեգրության շնորհիվ է, որ կարելի է հայկական ոչնչացված որոշ վանքերի տեղագրության, պատմության, նրանց շուրջ հյուսված ժողովրդական ավանդությունների վերաբերյալ տեղեկություններ ստանալ։ Այս առումով շատ ճիշտ է նկատել սույն երկի թարգմանիչը.{{քաղվածք|Տեր Սարգիս արքեպիսկոպոս Ջալալյանցի «Ճանապարհորդութիւն ի Մեծն Հայաստան» երկհատոր ուղեգրությունը, բացի ի Մեծն Հայաստան ճանապարհորդություն լինելուց, նաև ճանապարհորդություն է հայ մարդու հոգու ու մտքի ներքին աշխարհով և այս առումով այն երկու ուղղվածություն ունի, մեկը` խորագրային, որ ընթերցողի ուղևորությունն է Երկիր Հայրենիով, և մյուսը` Հայաստան երկրի ուղևորությունն է հայ մարդու հոգու լեռնաշխարհով։| Սամվել Գրիգորյան <ref>'''Սարգիս արք. Ջալալյանց''', Ճանապարհորդություն ի Մեծն Հայաստան, Երևան, 2016, էջ 19։</ref>}}:
