Չնայած սույն աշխատասիրությունը գրվել և լույս է տեսել ավելի քան 150մեկուկես տարիդար առաջ, սակայն մինչև այսօր էլ այն չի կորցրել իր նշանակությունը։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ
լույս է տեսել սույն աշխատության Սամվել Գրիգորյանի կողմից կատարված երկու մասերի արևելահայերեն թարգմանությունը, որը կատարել է
Ուղեգրությունը
[[Սարգիս Ջալալյան|Տեր Սարգիս արքեպիսկոպոս Ջալալյանցի]]''' «<nowiki/>[[«Ճանապարհորդութիւն ի Մեծն Հայաստան»|Ճանապարհորդություն ի Մեծն Հայաստան]]<nowiki/>» երկհատոր (Մասն Ա` [[1842]] թ., Մասն Բ` [[1858]] թ.) երկը արժեքավոր նյութեր է պարունակում հայոց [[վանք]]<nowiki/>երի, [[եկեղեցի]]<nowiki/>ների պատմության, դրանց տեղադրության, ինչպես նաև հայ ազգագրության վերաբերյալ։
Առաջին հրատարակությունից ավելի քան մեկուկես դար անց, 2016 թ. գիրքը գրաբարից թարգմանվել է աշխարհաբար և հրատարակվել:
Ըստ գրքի թարգմանիչ, այբբենագետ [[Սամուէլ Գրիգորեան|'''Սամուէլ Գրիգորեան''']]ի, [[Սարգիս Ջալալյան|Ջալալյանց]]<nowiki/>ի ուղեգրությունը բացի ի Մեծն Հայաստան ճանապարհորդություն լինելուց, նաև ճանապարհորդություն է հայ մարդու հոգու ու մտքի ներքին աշխարհով և այս առումով այն երկու ուղղվածություն ունի, մեկը` խորագրային, որ ընթերցողի ուղևորությունն է Երկիր Հայրենիով, և մյուսը` [[Հայաստան]] երկրի ուղևորությունն է հայ մարդու հոգու լեռնաշխարհով։
