|
Ստեղծագործական երկարատև կյանքի ընթացքում Մայակովսկու մուսան եղել է Լիլյա Բրիկը:
Մայակովսկին և Լիլյա Բրկը ծանոթացել են [[1915]] թվականի հուլիսին Բրիկի ծնողների առանձնատանը, որը գտնվում է Մոսկվայի[[Մոսկվա]]յի մոտ` Մալախովկայում[[Մալախովկա]]յում: ՀուլիսինՀուլիսի վերջին Բրիկի քույրը` Էլզա Տրիոլեն, ով մակերեսային սիրավեպի մեջ էր Մայակովսկու հետ, Ֆինլանդիաիյց նոր ժամանած Մայակովսկուն տանում է Բրիների պետրոգրադյան բնակարան (Ժուկովսկու փողոց, 7): Բրիկները, գրականությունից[[գրականություն]]ից հեռու մարդիկ, զբաղվում էին ձեռնարկատիրությամբ, ժառանգելով ծնողներից ոչ մեծ, բայց շահութաբեր կորալային բիզնեսը<ref name=autogenerated20130723-7>{{cite web|url=http://www.1tv.ru/anons/194827|title=Владимир Маяковский. Третий лишний — Скоро в эфире — Первый канал|archiveurl=http://www.webcitation.org/6IND9oYOt|archivedate=2013-07-25}}</ref>:
Մայակովսկին նրանց տանը կարդաց դեռ չտպագրված ''«Облако в штанах»'' պոեմը, և հիացմունքով ընկալելուց հետո նվիրեց այն տանտիրուհուն - «Քեզ, Լիլյա»: Հետագայում այս օրը գրողն անվանել է «ամենաուրախ օր»: Օսիպ Բրիկը, Լիլյայի ամուսինը, 1915 թվականի սեպտեմբերին հրատարակեց պոեըն փոքր տպաքանակով: Հրապուրվելով Լիլյայով, Մայակովսկին տեղավորվեց Պետրոգրադում ` Պուշկինի փողոցի վրա գտնվող «Պալե Ռոյալ» հյուրանոցում, այդպես էլ չվերադառնալով Ֆինլանդիա և թողնելով այնտեղ «սրտի կնոջը»: Նոյեմբերին ֆուտուրիստղ տեղափոխվեց ավելի մոտ Բրիկների տանը` Նադեժդինսկայա փողոց, 52: Շուտով Մայակովսկին ծանոթացրեց նոր ընկերներին ֆուտուրիստ ընկեների հետ` Բուրլյուկի, Կամենսկու, Պաստերնակի, Խլոբնիկովի և մյուսների հետ: Ժուկովսկու փողոցի Բրիկների բնակարանը դառնում է բոհեմային դահլիճ, որը այցելում էին ոչ միայն ֆուտուրիստները, այլև Կուզմինը, Գորկին, Շկլովսկին, Յակոբսոնը, ինչպես նաև ուրիշ գրականագետներ, լեզվագետներ և նկարիչներ<ref name=autogenerated20130723-7 /><ref name=autogenerated20130723-4>{{cite web|url=http://www.silverage.ru/poets/maiak_love.html|title=Константин Карчевский «…ЛЮБЛЮБЛЮБЛЮ…»|archiveurl=http://www.webcitation.org/6INDCxl5x|archivedate=2013-07-25}}</ref>:
Շուտով Օսիպի հերթական թողատվության ժամանակ Մայակովսկու և Լիլյա Բրիկի միջև ծագեց բուռն սիրավեպ: Այս սիրավեպը ստացավ իր արտահայտումը ''«Флейта-позвоночник»'' (1915) и ''«Человек»'' (1916) պոեմներում և ''«Ко всему»'' (1916), ''«Лиличка! Вместо письма»'' բանաստեղծություններում (1916): Սրանից հետո ՄայակովսկինյՄայակովսկին իր բոլոր ստեղծագործությունները սկսեց ձոնել Լիլյա Բրիկին (բացի ''«Владимир Ильич Ленин»''-ից): 1928 թվականին, իր առաջին ժողովածուի տպագրության ժամանակ, Մայակովսկին նվիրեց նրան նաև այն բանաստեղծությունները, որոնք գրվել էին իրենց ծանոթությունից առաջ:
[[1918]] թվականին Լիլյան ու Վլադիմիրը նկարահանվեցին Մայակովսկու սցենարով գրված ''«Закованная фильмой»'' կինոժապավենում: Ներկայումս պահպանվել է ֆիլմից մի քանի դրվագներ: Մնացել են նաև նկարներ և մեծ պաստառ, որի վրա պատկերված է Լիլյան, փաթաթված ժապավենով:
[[1918]] թվականի ամռանից Մայակովսկին և Բրիկները ապրում էին միասին, երեքով, ինչը լիովին համապատասխանում էր հեղափոխությունից հետո առաջացած ամուսին-սիրեկան կոնցեպցիային, որը հայտնի էր «Ջրի բաժակի տեսություն» անվանմամբ<ref name=autogenerated20130723-7 />: Այդ ժամանակ երեքն էլ անցել էին [[Բոլշևիզմ|բոլշևիկների]] կողմը: [[1919]] թվականի մարտին նրանք [[Պետրոգրադ]]ից տեղափոխվեցին [[Մոսկվա]]` հանրակացարան, հետո [[1920]] թվականին տեղավորվեցին Մյասնիցկայա փողոցի վրա գտնվող տան երկու սենյակներում: Հետո երեքն էլ տեղափոխվեցին Հենրիկովի խաչմերուկում գտնվող բնակարան: Մայակովսկին ու Լիլյան աշխատում էին ''«Окна сатиры РОСТА»''-ում, իսկ Օսիպը որոշ ժամանակ ծառայում էր հակահեղափոխականների դեմ համառուսական հանձնախմբում և անդամակցում էր բոլշևիկների կուսակցությունը:
1918 թվականի ամռանից Մայակովսկին և Բրիկները ապրում էին միասին, երեքով, ինչը
С лета 1918 Маяковский и Брики жили совместно, втроём, что вполне укладывалось в популярную после революции брачно-любовную концепцию, известную как «[[Теория стакана воды]]»<ref name=autogenerated20130723-7 />. В это время все трое окончательно перешли на [[Большевизм|большевистские]] позиции. В начале марта 1919 года они переехали из Петрограда в Москву в [[Коммунальная квартира|коммуналку]] в [[Сеченовский переулок|Полуэктовом переулке]], 5, а затем, с сентября 1920-го обосновались в двух комнатах в доме на углу Мясницкой улицы в Водопьяном переулке, 3. Затем все трое переехали в квартиру в Гендриковом переулке на Таганке. Маяковский и Лиля работали в «[[Окна сатиры РОСТА|Окнах РОСТА]]», а Осип некоторое время служил в [[Всероссийская чрезвычайная комиссия по борьбе с контрреволюцией и саботажем при СНК РСФСР|ЧК]] и состоял в [[Российская коммунистическая партия (большевиков)|партии большевиков]].
НесмотряՉնայած наԼիլյա тесноеԲրիկի общениеհետ сունեցած Лилейմտերմիկ Брикկապերին, личнаяՄայակովսկու жизньանձնական Маяковскогоկյանքը еюնրանով неչէր ограничивалась.սահմանափակվում: СогласноՀամաձայն свидетельствамվկայություններին иու материаламնյութերին, собраннымորը вհավաքվել документальном фильмеէ [[Первый канал|ПервогоԱռաջին каналаալիքի]] «ТретийԵրրորդն лишнийավելորդ է» փաստագրական ֆիլմում, премьераորը которогоցուցադրվել показанаէ кգրողի 120-летиюամյակին` поэта2013 20թվականի июляհուլիսի 2013 года20-ին, МаяковскийՄայակովսկին являетсяհանդիսանում роднымէ отцомսովետական советскогоքանդակագործ скульптора [[Лавинский, Никита Антонович|ГлебаԳլեբ-НикитыՆիկիտա Лавинского]]Լավինսկու (1921—1986). Сհարազար матерьюհայրը: ГлебаԳլեբ-НикитыԼավինսկու художницейնկարիչ Лилейմոր Лавинскойհետ поэтՄայակովսկին близкоծանոթացել познакомился вէ 1920 году,թվականին работая в [[''«Окна сатиры РОСТА|Окнах»''-ում сатиры РОСТА]]աշխատելիս<ref name=autogenerated20130723-7 /><ref>{{cite web|url=http://moscow-tombs.ru/1986/lavinsky_na.htm|title=Московские могилы. Лавинский Н.А|archiveurl=http://www.webcitation.org/6INDEEZ2x|archivedate=2013-07-25}}</ref><ref name=autogenerated20130723-1>{{cite web|url=http://www.kaidanovsky.ru/2010/12/vspominaet-evgenij-guskov/|title=Евгений Гуськов об Александре Кайдоновском | Александр Кайдановский|archiveurl=http://www.webcitation.org/6INDFCEvz|archivedate=2013-07-25}}</ref>.:
ПоՀամաձայն воспоминаниямԱնդրեյ [[Вознесенский,Վոզնեսենսկու Андрей Андреевич|А. А. Вознесенского]]հուշերի<ref name=autogenerated2 /><ref name=autogenerated3>{{книга|автор= Иванова Наталья Сергеевна|заглавие= Супружеские измены|ссылка= http://www.e-reading.ws/book.php?book=68815|место= М.|издательство= ВЕЧЕ|год= 2008|страниц=540 |страницы= |isbn=}}</ref>:
.
{{քաղվածք| Արդեն ծերացած Լիլյա Բրիկը
|}}
{{начало цитаты}}
Уже в старости Лиля Брик потрясла меня таким признанием: «Я любила заниматься любовью с Осей. Мы тогда запирали Володю на кухне. Он рвался, хотел к нам, царапался в дверь и плакал» … «Она казалась мне монстром, — признавался Вознесенский. — Но Маяковский любил такую. С хлыстом…»
|
