'''Պոլաբերեն''', պուաբների լեզուն։ Պատկանում է հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի սլավոնական ճյուղի [[արևմուտք|արևմտյան]] խմբին։ Խոսվել է Օդերի ստորին, Էլբայի ստորին ու միջին հոսանքների և [[Բալթիկ ծով]]ի միջև ընկած տարածքում։ Առավելապես հայտաբերում է կապեր պոմորյան լեզուների, [[լեհերեն]]ի, մասամբ՝ [[լուժիկերեն]]ի հետ։ [[XVIII-րդ դար]]ի կեսերին պոլաբերենիր տեղը զիջել է [[գերմաներեն]]ին։ Պոլաբերենի մասին կարելի է դատել [[17–րդ դար|XVII]]— [[XVIII-րդ դար]]երի սահմանագծում գրառված առանձին բառերով ու արտահայտություններով, տեղանվանական բազմաթիվ հետքերով, գերմանական խոսվածքներում եղած արտացոլումներով (բառապաշարային «''պոլաբաբանություններ''», որոշ ածանցներ, քերականական խառը սեռեր են)։ Կրել է գերմանականի ուժեղ ազդեցությունը (երկբարբառների առատություն, հոդի ձևավորում, բաղադրյալ ժամանակների կազմման առանձնահատկություններ, հոլովման համակարգի վերակազմում, բառային փոխառությունների առատություն են)։ Միաժամանակ Պոլաբերենում պահպանվել են այնպիսի հնաբանություններ, ինչպիսիք են երկակի թիվը, անցյալ կատարյալը և անկատարը։
