«Սուրբ Խաչ եկեղեցի (Լվով)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հայկական Սուրբ Խաչի փայտե եկեղեցին այս տեղում կանգնած է եղել XVI-րդ դարի կեսերից։ Նոր վանքի կառուցումն սկսվել է [[1629]] թվականին` հայ վաճառական Սահակ Ագոպսովիչի միջոցներով, և ավարտվել է [[1630]] թվականին։ Վանքին կից գտնվել են [[վասիլյանուհիներ]]ի կանացի վանական միաբանության քարե շինությունները։ [[Ունիատ հայեր]]ի հետ բախումներից հետո միանձնուհիները տեղափոխվեցին [[Յազլովցե]] և [[Կամենեց-Պոդոլսկ]]։ [[1655]] թվականին քաղաքի իշխանությունները հանեցին վանքի տանիքի կապարե սալերը և որպես փոխհատուցում տվեցին [[Բոգդան Խմելնիցկի|Բոգդան Խմելնիցկու]]ն` նրա բանակի կողմից քաղաքի պաշարման ժամանակ<ref>''Գրանկին Պ. Ե.'' З історії львівських дахів (XV—XIX ст.) // Будуємо інакше.&nbsp;— №&nbsp;3, 4, 1999.&nbsp;— С. 38.</ref>։ Միանձնուհիների մի մասը վերադարձավ [[1680]] թվականին և բնակություն հաստատեց հայկական վանքի տարածքում` հիմնելով միաբանություն [[Բենեդիկտացիներ|բենեդիկտինյան կանոնով]]։ [[1671]] թվականին հայկական արքեպիսկոպոս Թորոսևիչը վանքի մի մասը հանձնեց [[թեատինյաններ]]ին, որոնք նրա հրավերով եկել էին [[Հռոմ]]ից և այստեղ ստեղծեցին պապական կոլեգիա հայ երիտասարդության ուսուցման համար։ 1681–ին վանքը ամբողջովին փոխանցվեց նրանց։ Ուսանողների քանակն ավելանում էր, և թեատինյաններն սկսեցին կառուցել նոր շինություն։ Նոր շենք տեղափոխվելուց հետո Սուրբ Խաչ եկեղեցուն կից վանական համալիրը վաճառվեց միսիոներ հայրերին, ովքեր էլ [[1744]] թվականից սկսեցին վերակառուցել այն [[բարոկկո]] ոճով՝ գերմանացի ճարտարապետ Բ. Մերեռինի նախագծով։ 1769–ին միսիոներները ձեռք բերեցին նաև վանքի շենքը՝ փոխանակելով այն [[սուրբ Վոյցեխի կոստյոլ]]ի հետ, որը գտնվում էր Բարձր ամրոցի մոտ։

1782–ին միսիոներների վանքը վերացվեց ավստրիական իշխանությունների կողմից։ Առգրավված տարածքում կազմակերպվեց ռազմական հոսպիտալ, իսկ ավելի ուշ՝ զինվորական բանտ։ Եկեղեցին ծառայում էր որպես աղոթատեղի բանտարկյալների համար։ Որոշ ժամանակ անց վանքը դարձվեց զինանոց։ Այն բանից հետո, երբ կից կառուցվեց նոր զինանոց, վանքի շենքում տեղավորվեց զինվորական դատարանն իր սեփական բանտով։ 1939-1941 թվականներին այստեղ գործել է [[ՆԳԺԿ]] բանտը։ Վերակառուցումների արդյունքում, որոնք շարունակվում էին [[XIX-րդ դար|XIX-րդ]] և [[XX-րդ դար|XX-րդ]] դարերի ընթացքում, փոփոխվել է ներքին հարդարանքը և հայտնվել են մերձակա շինություններ։