«Ժառանգականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ժառանգականության շնորհիվ [[կենդանիներ]]ի կամ [[բույսեր]]ի յուրաքանչյուր տեսակ սերնդեսերունդ փոխանցում է զուտ իրեն բնորոշ հատկանիշները՝ արտաքին տեսքը, կառուցվածքը և կենսագործունեության առանձնահատկությունները՝ նպաստելով տեսակի պահպանմանը։ Ժառանգականության երևույթի նմանությունը ծնողական առանձնյակներին և սերունդներին` [[մարդ]]անց, [[կենդանիներ]]ի և [[բույսեր]]ի մոտ ուշադրության կենտրոնում էր և շատ շուտով բժիշկները փորձեցին բացատրել այդ երևույթը և առաջարկեցին են տարբեր վարկածներ։ Առաջին քայլը կատարեց «բժիշկների հայր»` [[Հիպոկրատ]]ը (մոտ մ.թ.ա. 460-470 թվականներ), ով բացատրեց, որ օրգանիզմի ժառանգականության նյութը հավաքվում է կանաց և տղամարդանց սերմնաբջիջներում, որն էլ սկիզբ է տալիս սաղմ զարգացմանը։ Դեմոկրատը (մոտ ն.թ.ա. 460-470 թվականներ), նույնպես համամիտ թր այն մտքի հետ, որ կանանց և տղամարդկանց սեռերը հավասարազոր են ժառանգականության երևույթում, և որ սերունդները ժառնգական տեղեատվությունը ստանում են ինչպես մայրական,այնպես էլ հայրական բջջից։ XIX-րդ դարի 2-րդ կեսին ավստրիացի գիտնական [[Գրեգոր Մենդել]]ը [[ոլոռ]]ի աճեցման իր երկարամյա փորձերով ապացուցեց, որ ծնողների հատկանիշները, օրինակ՝ ծաղկի ձևը, գույնը և մյուս առանձնահատկությունները, փոխանցվում են սերունդներին ժառանգականության կայուն օրենքներով։