Հայ ժողովուրդը բազմաթիվ երգեր է հյուսել նրա մասին:
Գևորգ Չավուշի մասին առաջին վեպը եղել է Կարո Սասունու,, Սարերու ասլանը՛՛ սփյուռքում լայնորեն հայտնի վեպը: Այս վեպի վրա հեղինակն աշխատել է շուրջ 40 տարի: Այն առաջին անգամ հրատարակվել է [[1966]] թվականի Բեյրութում, իսկ երկրորդ անգամ՝ [[1983]] թվականին Թեհրանում; Վեպը հասկանալի պատճառներով արգելված էր Խորհրդային Հայաստանում: Ամբողջույթամբ Գևորգ Չաուշի կյանքին է նվիրված նաև հայր և որդի Ստեփան և Կարո Պողոսյանների հեղինակած «Ինձ բահ տվեք... /Գևորգ Չավուշ/» փաստավավերագրական գիրքը: Գևորգ Չաուշը նաև գործող անձ է [[Խաչիկ Դաշտենց]]ի «Ռանչպարների կանչը» վեպում: Վեպի գլխավոր հերոսը հանդիսանում էր մեկ այլ անվանի հայդուկ՝ [[Մախլուտո]]ն /Զորավար Սմբատ/: Գևորգ Չավուշի մասին պատում է գրել նաև արձակագիր Սուրեն Սահակյանը իր,, հերոսապատում՛՛ /Երևան, 1990/ գրքում:
