«Ռոյ Օրբիսոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

«Come Back to Me My Love» և «Come Softly to Me» երգերի թողարկումից հետո՝ [[1960]] թվականի ապրիլին, Օրբիսոնը և մելսոնը գրում են «Only The Lonely» երգը , որը դառնում է Ռոյի առաջին հայտնի հիթը: Երգը թողարկվել է «Here Comes that Song Again» սինգլի «Բ» կողմում: Այդ գրավում է երկրորդ տեղը՝ ամերիկյան, և առաջին տեղը՝ անգլիական, հիթ շքերթում: «Only the Lonely» ստուդիայում առաջին երիգի թողարկումով պարզվեց նրա ձայնի հզորությունը և ունիկալությունը<ref name=rockabillyswing>[http://www.rockabillyswing.ru/heroes/13roy/roy.htm Большой «О»] ''«Рокабиллисвинг»''. Проверено 6 октября 2008. {{ref-ru}}</ref>: Սկզբում Ռոյը և Մելսոնը որոշել էին վերցնել Էլվիս Փրեսլիի և «[[The Everly Brothers]]»-ի երգերը, բայց հետո նրանք հրաժարվում են այդ երգերը վերցնել իրենց երգացանկում, որի արդյունքում երգը կատարեց Ռոյը: Ըստ ականատեսների հիշողությունների, երբ Փրեսլին առաջին անգամ լսեց «Only the Lonely»՝ Ռոյի կատարմամբ, նա գնեց սկավառակների մի ամբողջ հավաքածու, որպեսզի նվիրի ընկերներին<ref name="amburn98">Amburn. Page 98.</ref>: Ջոն Լենոնը ռադիոյով լսելով «Only The Lonely»-ն՝ գրում է «Please Please Me» երգը: «Please» բառի կրկնակի ձևը Ջոնի մտքում հղացավ այն ժամանակ, երբ նա լսեց Բինգ Քրոսբիի «Խնդրում եմ լսիր իմ խնդրանքները» երգը<ref name=pleaseme>[http://music-facts.ru/song/The_Beatles/Please_Please_Me/ Факты о песне «Please Please Me»] Проверено 16 сентября 2010. {{ref-ru}}</ref>: Ինչպես գրում է երաժիշտի կենսագիր Ալան Կլեյսոնը, երգի [[ֆալցետ]]ում Օրբիսոնը կարողացել է վերցնել ամենաբարձր նոտաներից մեկը՝ սոլ-դիեզը, որը «դուրս է եկել նրա կոկորդից, և նույնիսկ ավելի խորքից»<ref>Clayson, Alan. Page 76-77.</ref>: Ֆոստերը հիշում է. ''«Նա արեց դա և բոլորը զարմանքից քարացել էին: Մինչև հիմա երբեք նման բան չէի լսել»''<ref name="escott"/>: Պարզվեց, որ Ֆրեդ Ֆոստերը հեռատես է. Ռոյը տիրապետում էր ոչ միայն դիապազոնին, բայց և անհավանական ուժով անելիք չուներ դեցիբելի հետ<ref name=rockabillyswing />: Մելսոնը հանդիսանում էր Անիտի Քեր վոկալային խմբի դիրիժորը, նա երգում էր «դամ-դամ-դամ-դամմի-դու-ուա» երաժշտությունը<ref name=rockabillyswing />: Բայց երգչի փխրուն ձայնը անսովոր էր, ինչ որ տեղ նաև ծանր, որով կատարում էր երիտասարդական բալլադներ, որոնցից մի քանիսը մնացել էին երգչախմբի ետին պլանում: Այդ ժամանակ Ֆոստերը և ստուդիական ձայնառեժիսոր [[Բիլլ Պորտեր]]ը Օրբիսոնին արգելափակում են բաճկոնի և վերարկուի հետ<ref name=rockabillyswing />: Այդպես նրանք մեծացրել են ստուդիայում մեկուսացված ձայների քանակը և Պորտերը «գործածել է» վոկալը ավելացնում է խտությունը [[ռեվերբերացիա]]յի շնորհիվ: [[1960]] թվականի ամռանը «Բիլլբորդ»-ում «Only The Lonely» երգը գրավում է երկրորդ հորիզոնականը, որից հետո Օրբիսոնը ու Ֆոստերը տեղափոխվում են Նաշվիլ<ref name=rockabillyswing />: [[1999]] թվականին երգը նրանց երաժշտական մրցանակ է բերում՝ Ձայնագրությունների մշակույթի և գիտության ազգային ակադեմիայի կողմից, իսկ [[2004]] թվականին այն ''«[[Բոլոր ժամանակների 500 լավագույն երգերը, ըստ Rolling Stone ամսագրի]]»''-ում գրավում է 232-րդ հորիզոնականը: [[1961]] թվականին րբիսոնը ավարտում է իր շրջագայությունը ԱՄՆ-ում՝ Պետսի Քլայնի հետ, և [[Դիկ Քլարկ]]ի կողմից ստանում է հրավեր՝ մասնակցելու «''American Bandstand''» երաժշտական շոուին: Հետագա սինգլերը, որոնք գրել են Օրբիսոնը և Մելսոնը հիթ շքերթներում ունենում են հաջողություններ. «Blue Angel» ([[1960]] թվական, ԱՄՆ՝ 9-րդ հորիզոնական, Անգլիա՝ 11-րդ), «Leash» ([[1962]] թվական, ԱՄՆ՝ 25-րդ հորիզոնական), «Blue Bayou» ([[1963]] թվական, ԱՄՆ՝ 5-րդ հորիզոնական, Անգլիա՝ 3-րդ) «Claudette» և «I’m Hurtin'» ([[1961]] թվական, ԱՄՆ՝ 25-րդ հորիզոնական)<ref name="whitburn470">Whitburn (2004). Page 470.</ref>: [[1988]] թվականին «Rolling Stone» ամսագրին տված հարցազրույցում Ռոյը հիշում էր. ''«Ինձ դուր է գալիս իմ սեփական ձայնի հնչողությունը և ես կարծում եմ, որ երբեք ոչինչ չի փոխվի և ես կշարունակեմ երգել՝ ինչպես հիմա: Մտածում եմ, որ ինչ որ տեղ «Ooby Dooby» և «Only the Lonely»» երգերի աշխատանքների ժամանակ իմ ձայնը լավ է հնչել»''<ref name="rockhall">{{cite web