«Հեդոնիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Հեդոնիզմ''', բարոյագիտական սկզբունք, ըստ որի հաճույքին ձգտելը [[մարդ]]ու վարքագիծը որոշող հիմնական շարժառիթն է։ Հեդոնիստական բարոյագիտական ըմբռնումներում հաճույքը արտաքին բարիք է (հաճույքը բարություն է, տառապանքը՝ չարիք) և մարդու գոյության իմաստը<ref name="stanford">[http://plato.stanford.edu/entries/hedonism/ Hedonism], 2004-04-20 [[Stanford Encyclopedia of Philosophy]]</ref>։ Հեդոնիզմը ձևավորվել է [[Հին Հունաստան]]ում (կիրենիկներ, Էպիկուր)։ Հետագայում հեդոնիզմի գաղափարները հետաքրքրություն են առաջացնում Վերածննդի և Լուսավորականության շրջանի [[Փիլիսոփաների ցանկ|փիլիսոփաների]] շրջանակներում։ [[18-րդ դար]]ում ֆրանսիական [[Մատերիալիզմ|մատերիալիստները]] հեդոնիզմի սկզբունքը գործածում են բանական [[էգոիզմ]]ի ուսմունքի հիմնավորման համար։ Հեդոնիզմը բովանդակվում է ուտիլիտարիստական բարոյագիտության մեջ։ Հեդոնիզմին անդրադարձ է կատարվում [[20-րդ դար]]ի բուրժուազիական հասարակագիտական տեսություններում (Մ. Շլիկ, Զ. Մանտայանա, Հ. Մարկուզե և ուրիշներ)։