«Պերպերյան վարժարան (Ստամբուլ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Պերպերյան վարժարան''', հիմնադրվել է [[1876]] թ-ին Կ․ Պոլսի Դատը գյուղում, [[Ռեթեոս Պերպերյան|Ռ․ Պերպերյան]]ի ջանքերով, երկրորդականի (միջնակարգ) ծրագրով։ Շրջանավարտ ներն իրավունք էին ստանում ուսումը շարունակել եվրոպայի երկրների համալսարաններում։ Ունեցել է նախապատրաստական, նախակրթական, ուսումնարանական բաժիններ (ցերեկային և գիշերօթիկ), ձրիավարժարան։ Բարձր դասարաններում ուսուցման մեջ կատարվել է շերտավորում ըստ մասնագիտացումների՝ գիտական, գրական, առևտրական, մանկավարժական։ Ուսուցումը տարվել է հայերեն, ֆրանսերեն, անգլերեն, արաբերեն, լեզուներով։ Լրիվ դասընթացն ավարտողը ստանում էր դպրության կամ գիտության պսակավորի աստիճան։ Զրիավարժարանն ավարտողները պարտավոր էին աշխատել իրենց բնակատեղում։ Ռ․ Պերպերյանի մահից հետո դպրոցի տնօրինությունը ստանձնում են Պ․ Կարապետյանը ([[1907]] —[[1909]] թթ.), Օ․ Պերպերյանը ([[1909]]—[[1911]] թթ.) և Շ․Պերպերյանը ([[1911]]—[[1922]] թթ.)։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին փակվել է ([[1914]] թվականից—[[1918]] թթ.)։ Պատերազմից հետո՝ վերաբացվել (Սելամազում) նախակրթարանի և լիցեյական բաժիններով։ Ունեցել է կիրակ նօրյա դասընթաց՝ օտար վարժարաննե րում սովորող հայ ուսանողների համար։ [[1924]]-ին փոխադրվել է Եգիպտոս (Կահիրե) և գործել նույն ծրագրով։ Շրջանավարտները նաև իրավունք էին ստանում ուսումը շարունակելու [[Եվրոպա]]կան երկրների համալսարաններում։ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի տարիներին վարժարանը փակվել է, պատերազմից հետո վերաբացվել ([[Սելամազ]]ում)՝ նախակրթարանի և լիցեյի բաժիններով։ Ունեցել է կիրակնօրյա դասընթաց՝ օտար վարժարաններում սովորող հայ ուսանողների համար։ [[1924]] թվականին տեղափոխվելով [[Եգիպտոս]] ([[Կահիրե]])՝ շարունակել է գործել նույն ծրագրով։ Փակվել է [[1934]] թվականին։ Տվել է մոտ 450 շրջանավարտ, որոնց թվում՝ [[Ռուբեն Սևակ]]ը, [[Շահան Շահնուր]]ը, [[Վահան Թեքեյան]]ը, [[Հովհաննես Հինդլյան]]ը և ուրիշներ։ Փակվել է [[1934]] թ. նյութական միջոցներ չունենալու պատճառով։ Տվել է մոտ 450 շրջանավարտ, որոնց թվում Ռ․ Սևակը, Շ․ Շահնուրը, Վ․ Թեքեյանը, Հ․ Հինդլյանը և գիտության ու մշակույթի այլ գործիչներ։▼