«Օպորտունիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Աջ օպորտունիզմի ռեֆորմիստական տեսությունների և համաձայնողական տակտիկական դրույթների ամբողջություն է, որի հիմքում ընկած են տարերային տնտեսական զարգացման առջև խոնարհվելը, կապիտալիզմի «տրանսֆորմացիան» սոցիալիզմի, հրաժարումը հեղափոխությունից և պրոլետարիատի դիկտատուրայից։ Առաջացել է [[19-րդ դար]]ի վերջին և [[20-րդ դար]]ի սկզբին (է․ Բեռնշտայն, Կ․ Կաուցկի՝ Գերմանիայում, մենշևիզմը՝ Ռուսաստանում) և լայն տարածում գտել 2-րդ Ինտերնացիոնալի կուսակցություններում։ 2-րդ Ինտերնացիոնալի կրախից ([[1914]] թվական) հետո դրսևորվում է ժամանակակից ռեֆորմիզմի կուսակցություններում։

«Ձախ» օպորտունիզմը ուլտրահեղափոփոխության տեսությունների և արկածախնդրական տակտիկական ուղղվածության խառնուրդ է, որի հիմքում ընկած է վոլյունտարիզմը, նհեղափոխության բռնության բացարձակացումը, հասարակության զարգացման փուլերի անտեսումը։ Ձախ օպորտունիզմի տիպիկ օրինակ է արոցկիզմը։ Ձախության մանկական հիվանդությունը կոմունիզմի մեշ աշխատության ([[1920]] թվական) մեջ Վ․ Ի․ Լենինը տվել է համաշխարհային կոմունիստական շարժման ձևավորման շրջանում «ձախ» օպորտունիզմի էության և դրսևորման ձևերի վերլուծությունը։ [[1960]]-ական թվականներն սկզբից «ձախ» օպորտունիզմի վտանգը նորից ուժեղացել է։