«Պլանկի հաստատուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: ը: → ը։ (8) oգտվելով ԱՎԲ
չ փոխարինվեց: 8թ → 8 թ (7) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 18.
| |<math>~\hbar</math>=1,054 571 726(47)×10<sup>−27</sup> || [[էրգ]]•[[վայրկյան|վ]]
|}
[[Պատկեր:Max Planck Wirkungsquantums 20050815.jpg|մինի|աջից|200px|Պլանկի ցուցատախտակը Բեռլինի Հումբոլտի համալսարանում. «1889-1928թթ1928 թթ. այս շենքում դասավանդել է Մաքս Պլանկը`գործողության տարրական քվանտի` ''h''-ի հայտնաբերողը»]]
 
'''Պլանկի հաստատունը''' (նշանակվում է '''''h''''') [[ֆիզիկական հաստատուն]] է, որը քվանտային մեխանիկայում օգտագործվում է էներգիայի չափն արտահայտելու համար։ 1899թ1899 թ. այն առաջին անգամ կիրառել է [[Մաքս Պլանկ]]ը` [[քվանտային մեխանիկա]]յի հիմնադիրներից մեկը։
 
== Ընդհանուր նկարագիր ==
Տող 30.
:<math>E = \frac{hc}{\lambda}</math>:
 
1923թ1923 թ. [[Լուի դը Բրոյլ]]ը հրապարակեց իր հայտնի առնչությունը, ըստ որի` Պլանկի հաստատունը կապ է հաստատում ոչ միայն ֆոտոնի, այլև ցանկացած մասնիկի իմպուլսի և ալիքի երկարության միջև, ինչը շուտով հաստատվեց փորձնականորեն։
Պլանկը հայտնաբերեց, որ ֆիզիկայում [[գործողություն]]ը չի կարող պատահական արժեքներ ընդունել և բազմապատիկ է մի մեծության, որը հետագայում ստացավ «գործողության [[քվանտ]]» անվանումը. այժմ այն կոչվում է Պլանկի հաստատուն։ Այս երևույթը, որը նկատելի չէ առօրյա կյանքում գործողության քվանտի չափազանց փոքր արժեքի պատճառով, միկրոաշխարհի անկապտելի հատկանիշներից մեկն է։ Հնարավոր չէ նկարագրել որևէ երևույթ` առանց հաշվի առնելու գործողության քվանտացումը։ Որոշ դեպքերում, ինչպես, օրինակ, ատոմների մոնոքրոմատիկ լույսի համար, գործողության քվանտը նաև նշանակում է, որ կան որոշակի թույլատրված և արգելված էներգիական մակարդակներ։
Եթե հաճախությունը տրվում է [[անկյունային արագություն|անկյունային արագությամբ]], հարմար է 2<math>\pi</math> գործակիցը ներառել Պլանկի հաստատունի մեջ։ Արդյունքում ստացված հաստատունը կոչվում է ''«Պլանկի կրճատված (բերված) հաստատուն»'' կամ ''«Դիրակի հաստատուն»''։ Թվային արժեքով այն հավասար է Պլանկի հաստատունին` բաժանած 2<math>\pi</math>-ի և նշանակվում է ''ħ'' (''«h գծիկով»'').
Տող 48.
:<math>\hbar = {{h}\over{2\pi}} = 1.054\ 571\ 726(47)\times 10^{-34}</math><big>&nbsp;Ջ·վ</big> =<math>6.582\ 119\ 28(15)\times 10^{-16}</math><big>&nbsp;էՎ·վ։</big>
 
Կլոր փակագծերում նշված երկու թվանշանները ցույց են տալիս [[չափման անճշտություն|ստանդարտ անորոշությունը]]։ Հաստատունների և դրանց անորոշությունների արժեքները այստեղ բերված են ըստ 2010թ2010 թ. [[CODATA]]-ի հրապարակման<ref>{{cite web|url=http://physics.nist.gov/cuu/Reference/versioncon.shtml|title=CODATA recommended values}}</ref>, որը մոտ չորս տարին մեկ միջազգային հանրությանն է ներկայացնում հաստատուն մեծությունների արժեքները։
 
== Ֆիզիկական իմաստը ==
Տող 68.
 
=== Պլանկի բանաձևը [[ջերմային ճառագայթում|ջերմային ճառագայթման]] համար ===
Պլանկի բանաձևը` բացարձակ սև մարմնի ճառագայթման հզորության սպեկտրային խտության արտահայտությունը ստացել է Մաքս Պլանկը <math>u(\omega, T)</math> հավասարաչափ ճառագայթման խտության համար։ Այս բանաձևը ստացվեց այն բանից հետո, երբ պարզ դարձավ, որ [[Ռելեյ-Ջինսի օրենք]]ը բավարար ճշտությամբ նկարագրում է ճառագայթումը միայն երկար ալիքների տիրույթում։ 1900թ1900 թ. Պլանկն առաջարկեց նոր հաստատունով (հետագայում այն կոչվեց Պլանկի հաստատուն) նկարագրվող մի բանաձև, որը լավ համաձայնեցվում էր փորձարարական տվյալներին։ Ընդ որում Պլանկը համարում էր, որ այդ բանաձևը պարզապես հաջողված մաթեմատիկական հնարք է, սակայն չունի ֆիզիկական իմաստ։ Պլանկը չէր ենթադրում, որ էլեկտրամագնիսական ճառագայթումը առաքվում է էներգիայի որոշակի բաժինների (քվանտ) տեսքով, որոնց մեծությունը կապված է ճառագայթման հաճախության հետ
: <math>
\varepsilon = \hbar \omega
Տող 76.
=== Ֆոտոէֆեկտ ===
Ֆոտոէֆեկտը լույսի (առհասարակ էլեկտրամագնիսական ալիքների) ազդեցությամբ նյութից էլեկտրոնների ճառագայթման երևույթն է։ Կոնդենսացված նյութերում (պինդ և հեղուկ) տարբերում են արտաքին և ներքին ֆոտոէֆեկտի երևույթները։
1905թ1905 թ. [[Ալբերտ Այնշտայն|Այնշտայնը]] լույսի քվանտային բնույթի մասին Պլանկի հիպոթեզի օգնությամբ բացատրեց ֆոտոէֆեկտի երևույթը, ինչի համար 1921թ1921 թ. ստացավ Նոբելյան մրցանակ։ Այնշտայնի աշխատությունը նոր կարևոր հիպոթեզ էր առաջ քաշում. եթե ըստ Պլանկի, լույսը ճառագայթվում էր միայն քվանտացված բաժիններով, ապա Այնշտայնը ենթադրեց, որ լույսը գոյություն ունի միայն քվանտացված բաժիններով։ Լույսը ներկայացնելով մասնիկների` [[ֆոտոն]]ների տեսքով, էներգիայի պահպանման օրենքից կարելի է ստանալ Այնշտայնի բանաձևը ֆոտոէֆեկտի համար.
: <math> \hbar \omega = A_{out} + \frac{mv^2}{2} </math>,
որտեղ <math>A_{out}</math>-ն [[ելքի աշխատանք]]ն է (էլեկտրոնը նյութից հեռացնելու համար անհրաժեշտ նվազագույն էներգիան), <math>\frac{mv^2}{2}</math>-ն` դուրս թռչող էլեկտրոնի [[կինետիկ էներգիա]]ն, <math>\omega</math>-ն` <math>\hbar \omega </math> էներգիայով ընկնող ֆոտոնի հաճախությունը, <math>\hbar</math>-ը` Պլանկի հաստատունը։ Այս բանաձևից հետևում է [[ֆոտոէֆեկտի կարմիր սահման]]ի գոյությունը. Դա այն նվազագույն հաճախությունն է, որից ցածրի դեպքում ֆոտոնի էներգիան արդեն բավարար չէ մարմնից էլեկտրոն «պոկելու» համար։ Բանաձևի էությունն այն է, որ ֆոտոնի էներգիան ծախսվում է նյութի ատոմը իոնացնելու և էլեկտրոն «պոկելու» համար անհրաժեշտ աշխատանքի վրա, իսկ մնացյալ էներգիան փոխակերպվում է էլեկտրոնի կինետիկ էներգիայի։