«Հանգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Քանի որ [[հայերեն]]ում [[բառ]]երի մեծ մասը [[վերջահար շեշտ]] ունի, մեր պոեզիայում էլ գերակշռում է արական հանգը։ Հայերենում շատ ավելի քիչ են '''իգական''' հանգերը, որոնց մեջ շեշտվում է տողի նախավերջին վանկը։ Օրինակ.

 

:b Եվ մրրկում է հողմը գիշ'''ե՛րս'''.

:a Բոլորն անզոր է, բոլորն ի'''զո՛ւր է'''

:a Օրերը ղողանջ ու հ'''նչյո՛ւն են''',

:b Զնգում են` հրե ու հ'''զո՛ր'''։

 

Այլ լեզուներում (օրինակ` [[ռուսերեն]]ում) լինում են նաև [[դաքտիլային հանգ|դաքտիլային]] և [[հիպերդաքտիլային հանգ]]եր, որոնց մեջ համապատասխանաբար շեշտվում են տողի վերջից երրորդ և չորրորդ վանկերը։

:Թո՛ղ որ լիառատ ծծեմ` հեշտագին

:Կաթը մեղմահոս լույսիդ տարփանքին`

:::([[Միսաք Մեծարենց]])