«Խոսրով Բ Փարվեզ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Խոսրով Բ Ափարվեզ''' (''[[պարսկերեն|պարսկ.]]''` خسرو پرویز, բառացի՝ «հաղթող», [[570]] - [[628 ]]), պարսից արքա 591 թվականից։ [[Սասանյաններ]]ի դինաստիայից։ Գահ է բարձրացել սպարապետ Բահրամ (Վահրամ) Չուբինի ապստամբության ժամանակ։ Ազնվականների դավադրությունից և ապստամբության աճող վտանգից վախեցած՝ փախել է [[Բյուզանդիա]]։ [[Մորիկ]] կայսրը Հայաստանի արևելյան մասը, [[Վրաստան]]ը, [[Միջագետք]]ի կարևոր ամրություններ [[Դարա]]ն և [[Նփրկերտ]]ը ստանալու պայմանով ռազմական օգնություն է խոստացել նրան։ Ատրպատականի Գանձակ (Շիզ) քաղաքի մոտ բյուգանդական, հայկական (մոտ 15 հազար զինվոր) և Խոսրով Բ Ափարվեզին հավատարիմ պարսկական միացյալ ուժերը պարտության են մատնել Չուբինին։

 

 

605 թվականին պարսկական զորքերը գրավել են Հայաստանի բյուգանդական մասը, Վրաստանը և հասել [[Կ. Պոլիս]]։ Պարսկական զորքերը գրավել են նաև [[Ասորիք]]ը, [[Պաղեստին]]ը, [[Երուսաղեմ]]ը, [[Եգիպտոս]]ը։ Սակայն 627 թվականին բյուգանդական զորքը գրավել և ավերել է Գանձակը (Շիզ), մոտեցել [[Տիզբոն]]ին։ Ռազմական անհաջողություններից դժգոհ ազնվականությունը բանտարկել է Խոսրով Բ Ափարվեզին։