1 012 966
edits
չ (թարգմանում եմ անգլերեն ամսանունները oգտվելով ԱՎԲ) |
չ (փոխարինվեց: 7թ → 7 թ (7) oգտվելով ԱՎԲ) |
||
{{Քվանտային մեխանիկա|cTopic=Գիտափորձեր}}
'''Դեյվիսոն-Ջերմերի փորձ''', [[էլեկտրոն]]ների [[դիֆրակցիա]]ն նկարագրող գիտափորձ, որով հաստատվում է [[Մասնիկ-ալիքային երկվություն|դը Բրոյլի հիպոթեզը]]: Իրականացրել են ամերիկացի ֆիզիկոսներ [[Քլինտոն Դեյվիսոն]]ը և [[Լեստեր Ջերմեր]]ը
| last = Davisson
| first = C.J.
| doi =
| id =
| accessdate = դեկտեմբերի 5, 2012}}</ref>: Ըստ [[Լուի դը Բրոյլ]]ի հիպոթեզի (
== Նկարագրությունը ==
== Պատմությունը ==
[[Մաքսվելի հավասարումներ]]ից ելնելով, 19-րդ դարի վերջին պատկերացնում էին, որ լույսը կազմված է էլեկտրամագնիսական դաշտի ալիքներից, իսկ մատերիան՝ մասնիկներից։
{{cite book
|author=R. Eisberg, R. Resnick
որտեղ h-ը [[Պլանկի հաստատուն]]ն է։
Դեյվիսոն-Ջերմերի փորձում կարևոր ներդրում ունի [[Վալտեր Էլսասեր]]ը (
{{cite book
|author=H. Rubin
Էլսասերի այս առաջարկությունը հետագայում նրա ավագ գործընկեր Մաքս Բոռնը (ավելի ուշ՝ Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր) հաղորդեց Անգլիայի ֆիզիկոսներին։ Դեյվիսոնի և Ջերմերի փորձից հետո արդյունքները բացատրվեցին Էլսասերի դատողություններով։ Փորձը դրվել էր ոչ թե դը Բրոյլի հիպոթեզը հաստատելու, այլ՝ նիկելի մակերևույթը ուսումնասիրելու նպատակով։
1927 թ. Բելի լաբորատորիայում Դեյվիսոնը և Ջերմերը դանդաղ շարժվող էլեկտրոններն ուղղեցին բյուրեղային նիկելի թիրախին։ Անդրադարձված էլեկտրոններին ինտենսիվության անկյունային կախվածությունը չափելուց հետո պարզվեց, դիֆրակցիայի պատկերը նույնն է, ինչ ռենտգենյան ճառագայթների համար Բրեգի նկարագրածը։ Փորձը նրանցից անկախ կրկնեց [[Ջորջ Թոմսոն]]ը։
{{cite web
|author=The Nobel Foundation (Clinton Joseph Davisson and George Paget Thomson)
|