«Սամարիում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սամարիումի պարունակությունը [[երկրակեղև]]ում 7,0 10^-4−4 % է, օվկիանոսի ջրում՝ 1,7{{e|−6}} մգ/լ<ref>J.P. Riley and Skirrow G. Chemical Oceanography V. I, 1965</ref>։ Ուղեկցում է [[լանթանիդներ]]ին՝ [[մոնացիտ]] և [[բաստնեզիտ]] միներալները պարունակում են 0,7-1,3% սամարիում (Sm₂Օ)։

Բնական սամարիումը բաղկացած է ¹⁴⁰Sm, ¹⁴⁴Sm(3,09% ), ¹⁴⁸Sm( 11,27%), ¹⁴⁹Sm (13,82%), ¹⁵⁰Sm (7․47%), ¹⁵²Sm (26,63%), ¹⁵⁴Sm(22,53%) կայուն և ¹⁴⁷Sm (15,07 %, T_1/2 = 1,3•10¹¹ տարի) ռադիոակտիվ [[իզոտոպներ]]ից։

Արհեստական ճանապարհով ստացվել են 141-157 զանգվածի թվերով սամարիումի տասը ռադիոակտիվ իզոտոպները, որոնցից կարևոր են ¹⁴⁶Sm (α, T_1/2= =5•10¹¹ տարի) և ¹⁵¹Sm (β, T_1/2 = 93 տարի)։

Սպիտակ արծաթափայլ մետաղ է, հալման ջերմաստիճանը՝ 1072 &nbsp;°C, եռմանը՝ 1800 &nbsp;°C, [[խտություն]]ը՝ 7536 կգ/մ³։ Քիմիապես ակտիվ է, օդում պատվում է օքսիդի մոխրագույն շերտով։ Միացություններում ցուցաբերում է +3, հազվադեպ՝ +2 [[օքսիդացման աստիճան]]ներ:

[[Օդ]]ում այրվում է՝ առաջացնելով սամարիումի (III) օքսիդը։ Sm₂O₃-ը և համապատասխան հիդրօքսիդը՝ Sm(OH)₃ ջրում չեն լուծվում։

300-400 &nbsp;°C-ում սամարիումը միանում է ջրածնի, 1100 &nbsp;°C-ում՝ [[ազոտ]]ի հետ, առաջացնելով հիդրիդ՝ SmH₂ և նիտրիդ՝ SmN։

Միանում է [[հալոգեններ]]ի, հալկոգենների, [[Ածխածին|ածխածնի]], [[ֆոսֆոր]]ի հետ։

Բազմաթիվ [[մետաղներ]]ի հետ միահալելիս, առաջացնում է ներմետաղական միացություններ։ Սամարիումի (III) [[աղեր]]ը դեղին են։

SmCos բաղադրության [[համաձուլվածք]]ն օգտագործվում է ռադիոէլեկտրոնիկայում և միկրոէլեկտրոնիկայում գերհզոր [[Մագնիս|մագնիսներմագնիս]]ներ պատրաստելու համար են։