«Նաբուգոդոնոսոր I»–ի խմբագրումների տարբերություն

| հաջորդող =

| հաջորդող_2 =

'''Նաբուգոդոնոսեր I''' ({{lang-akk|Набу-кудурри-уцур I}}, ''(Nabû-kudurrī-usur I)'' - [[Բաբելոն|Բաբելոնի]]ի արքա, կառավարել է մոտավորապես մ.թ.ա. 1125-1103թթ.-ին։

Մոտավորապես մ.թ.ա. 1120թ.-ին [[Էլամ|Էլամի]]ի գահին բազմեց Խուտելետուշ-Ինշուշինակ։ Մ.թ.ա. 1115թ.-ին Նաբուգոդոնոսորը արշավ սկսեց էլամների դեմ, բայց այս արշավը ավարտվեց անհաջող իր համար։ Մ.թ.ա. 1115թ.-ին նա կրկին արշավեց Էլամ, և տարավ վճռական հաղթանակ նրաց դեմ ճակատամարտում կից [[Շոշ (քաղաք, Իրան)|Շոշին]]: Երեվում է այդ պատերազմում մահացել է նաև [[Էլամ|Էլամի]]ի արքան՝ Խուտելետուշ-Ինշուշինակը։

Նաբուգոդոնոսորի հաղթանակը պայմանավորված էր նաև նրանով, որ նրա կողմն էին անցել նաև Ռիտի-մարդուկ, ([[կասիտերեն]] Լակտի-Շիխու) [[քասիթներ|քասիթների]]ի տոհմից Բիտ-Կարզիյաբկու և երկու շատ ազդեցիկ քուրմեր, որոնք հափշտակել էին Րիա Աստվածուհու արձանը։ Հետո Նաբուգոդոնոսորը նվաճեց [[Շոշ (քաղաք, Իրան)|Շոշին]] և այնպիսի հարված հասցրեց [[Էլամ|Էլամին]]ին, որ 3 դարվա (սկսած մ.թ.ա. 821թ.) ընթացքում ոչ մի աղբյուրում չի հիշատակվում։ Էլամից հեռանալուց հետո, Էլամի գահին է բարձրանում Շիլխանա-խամրու-լագամար՝ կամ տղան, կամ եղբայրը Խուտելետուշ-Ինշուշինակի, որի մասին ոչինչ հայտնի չէ, բացի այն փաստից որ նա բազմել է գահին։

Նաբուգոդոնոսորը ոչ միայն ավերեց [[Էլամ|Էլամին]]ին, այլ նաև սիրում էր պարծենալ իր արձանագրությունում, որ նա եղել է «[[լուլուբի|լուլուբիների]]ների հզոր երկրի նվաճողը», «նվաճել է Ամուրու երկիրը ([[Սիրիա|Սիրիայում]]յում) և ջաղջախել է [[քասիթներ|քասիթներին]]ին»: Նաև հաջող մենամարտել է [[Արամեացիներ|արամեացիներիարամեացիներ]]ի հետ, որոնք սկսել էին նրխուժել Բաբելոն հյուսիս-արևմուտքից։

Այնուամենայնիվ երկրի ներսում արքայի դրությունը մնում էր ոչ կայուն։ Նաբուգոդոնոսորը, ինչպես նախորդ արքաները, շարուանակում էր հենարան փնտրել քուրմերի, քաղաքների, հայտնի և ազդեցիկ ընտանիքների, առանձին ազդեցիկ անձանց մեջ։ Դրանով է բացատրվում մինչև մեզ հասած արտոնյալ անձեռնամխելի հրովարտակները։ Այսպես [[Էլամ|Էլամի]]ի վրա արշավից հետո, արքային դիմել է խնդրանքով Րիտի-Մարդուկ, տերը Բիտ-Կարզիյաբկու, ով անցել էր Նաբուգոդոնոսորի կողմը, և նկատված արքայի կողմից, կռվում աչքի ընկնողների հետ։ Խնդրանքը վերաբերում էր բոլոր քաղաքներին այդ տարածաշրջանում՝ սփռված Նամարում, որոնք նախկին արքաների օրոք ազատված էին բոլոր մուրհակներից։ Բայց, չնայած իրենց իրավունքներին, ընդգրկվել են որպես դավաճաններ Նամարի տարածքում։