«Պետրոս Ադամյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Պետրոս Հերոնիմոսի Ադամյան''' ({{ԱԾ}}), հայ մեծ դերասան, բանաստեղծ, գրող, նկարիչ և հասարակական գործիչ։գործիչ: [[Համլետ]]ի և [[Օթելլո]]յի դերակատարումներով դասվել է աշխարհի մեծագույն ողբերգակների շարքում։շարքում: Թիֆլիսի հայկական թատրոնը կրում է նրա անունը։անունը:

Պետրոս Ադամյանը նախնական կրթությունը ստացել է Պոլսի Ղալաթիայի Սուրբ Փրկիչ կաթոլիկ եկեղեցու դպրոցում։դպրոցում: 17 տարեկան հասակում շատ փոքրիկ դերով հանդես է եկել Արևելյան թատրոնում բեմադրված «Գուլիելմոս աշխարհակալ» ներկայացման մեջ, իսկ առաջին մեծ դերը խաղացել է [[1867]] թ. [[Միքայել Նալբանդյան]]ի մահվան առաջին տարեդարձին նվիրված երեկոյին «Վարդան Մամիկոնեան. փրկիչ հայրենեաց» պիեսի բեմադրության մեջ, ինչի համար արժանացել է տեղի մամուլի դրական գնահատականին։գնահատականին:

[[1867]]-[[1869]] թթ. խաղացել է Ասիական ընկերության, Կամավոր ընկերության և հայկական մի քանի այլ թատրոններում։թատրոններում: [[1872]]-[[1875]] թթ. աշխատել է Պ. Մաղաքյանի թատերախմբում, խաղալով պատմական ողբերգություններում և մելոդրամաներում։մելոդրամաներում: [[1877]]-[[1878]] թթ. [[Ռուս-թուրքական պատերազմ (1877-1878)|ռուս-թուրքական պատերազմի]] ժամանակ զբաղվել է ասմունքով՝ տարածելով Մ. Նալբանդյանի և [[Ռափայել Պատկանյան]]ի ազատասիրական ոճի ստեղծագործությունները։ստեղծագործությունները: [[1879]] թ. Պետրոս Ադամյանը հրավիրվում է [[Թիֆլիս]], իսկ մեկ տարի անց հյուրախաղերով հանդես է գալիս [[Ախալցխա]]յում։յում: [[1883]]-[[1885]] թթ. Ադամյանն արդեն որպես ճանաչված դերասան հրավերներ է ստանում տարբեր քաղաքներից՝ [[Շուշի]], [[Նոր Նախիջևան]], [[Դոնի Ռոստով]], ավելի ուշ Մոսկվա, [[Պետերբուրգ]], [[Աստրախան]], [[Խարկով]], [[Կիև]], [[Բաքու]], [[Քութայիս]], [[Վլադիկավկազ]], [[Մոզդոկ]], [[Թեոդոսիա]], [[Կերչ]] և այլն։այլն: Ռուսական մամուլում նրա մասին այսպես են գրել «Ադամյանն՝ իր տաղանդի չափով, այն արտիստներից է, որոնց նմանները նույնիսկ Եվրոպայում են քիչ»<ref>Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հատոր 1, էջ 64, Պետրոս Ադամյան, («Новости», 1884, № 116)</ref>։: [[Օդեսա]]յում ընտրվել է Օդեսայի գիտնականների ու գրողների, և Գեղարվեստի ակադեմիայի պատվավոր անդամ։անդամ: 1888 թվականին վերադարձել է Հայաստան։Հայաստան:

[[1880]] թ. [[նոյեմբերի 20]]-ին հայ թատրոնի պատմության մեջ առաջին անգամ խաղացել է Համլետի դերը<ref>Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հատոր 1, էջ 64, Պետրոս Ադամյան</ref>։: Ադամյանը նաև գրել է բանաստեղծություններ՝ կենցաղային, բարոյական, կրոնական, նաև իմասատասիրական բնույթի, ինչպես նաև՝ քնարական և երգիծական։երգիծական: [[1887]] թ. Թիֆլիսում լույս է տեսնում նրա «Շեքսպիր և յու Համլետ ողբերգության աղբյուրն ու քննադատությունները»։: Զբաղվել է նաև գեղանկարչությամբ և գրաֆիկայով։գրաֆիկայով: [[1888]] թ. [[դեկտեմբերի 30]]-ին Կ. Պոլսում նշվում է նրա բեմական գործունեության 25-ամյա հոբելյանը։հոբելյանը: Վերջին անգամ բեմ է բարձրացել [[1889]] թ. [[դեկտեմբերի 10]]։: Կյանքի վերջին տարիներն անցկացրել է նյութական ծանր վիճակում՝ տառապելով կոկորդի ցավերով, հոդացավով և թոքախտով։թոքախտով: Մահացել է [[հունիսի 4]] Պոլսի ռուսական հիվանդանոցում։հիվանդանոցում: Թաղված է [[Շիշլի]]ի գերեզմանատանը։գերեզմանատանը: [[Ստեփան Շահումյանի անվան հայկական պետական թատրոն|Թիֆլիսի հայկական թատրոնը]] կրում էր նրա անունը։անունը:

* Խաչատրյան Ս. ''Պետրոս Ադամյան'', Ե., ''Հայաստան'', 1970։1970: