«Պողպատ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-` +՝ ) |
պարզեցնում եմ հղումները oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
[[Պատկեր:Iron Bridge.JPG|մինի|Պողպատե կամուրջ]]
'''Պողպատը''' ({{lang-de|Stahl}})<ref>[[:wikt:сталь#Этимология|Сталь]] в викисловаре</ref> - [[խառնուրդ]]) [[երկաթ]]ի համաձուլվածք է [[ածխածին|ածխածնի]] հետ։ Պողպատը պարունակում է 2,14 %-ից ոչ ավել [[
Ֆոսֆորն ու ծծումբը հանդիսանում են վնասակար տարրեր։ Սառեցումից հետո պողպատը բաղկացած է ֆերրիտից և ցեմենտիտից։ Դրանց հարաբերությունից կախված է պողպատի շատ հատկություններ։ Սիլիցիումը բարձրացնում է հոսունության սահմանը և նվազեցնում պողպատի դրոշման ունակությունը, իսկ մանգանը բարձրացնում է ամրությունը։ Ծծումբն առաջացնում է շիկաբեկունություն, որը, փոխազդելով մանգանի հետ, նվազեցնում է նրա տոկոսը և առաջացնում է MnS, իսկ վերջինս դժվարահալ միացություն է և գործնականում բացառում է շիկաբեկունությունը։ Ֆոսֆորը պողպատում հանդիսանում է վնասակար տարր, քանի որ այն, լուծվելով ֆերրիտում, աղավաղում է բյուրեղային ցանցը և բարձրացնում սառնաբեկունության շեմը։
Տող 17.
*կոնստրուկցիոն
*գործիքային։
Կոնստրուկցիոն խմբին են դասվում ցածր և միջին ածխածնային պողպատները, իսկ գործիքային խմբին՝ բարձրածխածնային պողպատները։
Ըստ որակի՝ պողպատները բաժանվում են 3 խմբի՝
Տող 26.
== Ընդհանուր բնութագիր ==
Մինչև 2,14 % ածխածնի պարունակությամբ երկաթի համաձուլվածքները այլ տարրերի քիչ պարունակության դեպքում անվանվում են ածխածնային պողպատներ։
Ածխածնային պողպատների բյուրեղացումը եզրափակվում է աուստենիտի ձևավորմամբ։ Նրանց կառուցվածքում չկան էվտեկտիկաներ (լեդեբուրիտա), ինչի շնորհիվ նրանք օժտված են բարձր պլաստիկությամբ, հատկապես տաքացման դեպքում, ինչի արդյունքում էլ լավ են դեֆորմացվում։ [[File:Վառարան1.jpg|thumb|Մարտենյան վառարան]]
Տող 35.
* եռացող,
*կիսահանգիստ
* հանգիստ պողպատներ։
Ածխածնի նույն պարունակության դեպքում եռացող, կիսահանգիստ և հանգիստ պողպատներն ունեն ամրության հատկություների մոտ արժեքներ և տարբերվում են պլաստիկության բնութագրիչ նշանակություններով։ Սիլիցիումի պարունակությունը հանգիստ պողպատում կազմում է 0,15-0,35, կիսահանգիստում՝ 0,05-0,15, եռացողում՝ մինչև 0,05%։
Եռացող պողպատի թթվեցման համար սիլիցիում և ալյումին չեն կիրառում, նրան թթվեցնում են մանգանով։ Ձուլվածքում եռացող պողպատն ունի կտրուկ արտահայտված քիմիական տարասեռություն։ Նրա հիմնական առավելությունն է հանդիսանում բարձր (ավելի քան 95%) պիտանի արտադրանքի թողարկման ցուցանիշը։ Շնորհիվ սիլիցիումի և ածխածնի ցածր պարունակության՝ եռացող պողպատները սառը վիճակում լավ են դրոշմվում։ [[Թթվածին|Թթվածնի]] կոնցենտրացիայի բարձրացման պատճառով եռացող պողպատներն ունեն համեմատաբար բարձր սառնաբեկունության շեմ, և խորհուրդ չի տրվում նրանց կիրառել հյուսիսային կատարողականության ապրանքների համար։
Թթվայնացված մանգանով և ալյումինով շերեփ վառարանում կիսահանգիստ պողպատների մոտ պիտանի արտադրանքի թողարկման ցուցանիշը կազմում է 90-95%։
Տող 48.
==Ածխածնի ազդեցությունը պողպատի հատկությունների վրա==
[[File:Վառարանթ.jpg|thumb|Պողպատի պատրաստման գործընթաց]]
[[Ածխածին]]ը հանդիսանում է այն կարևորագույն տարրը, որը որոշում է ածխածնային պողպատի կառուցվածքն ու հատկությունները։ Նույնիսկ ածխածնի պարունակության մի փոքր փոփոխությունը նկատելի ազդեցություն է թողնում պողպատի հատկությունների վրա։ Պողպատի կառուցվածքում ածխածնի ավելացման հետ կապված աճում է [[ցեմենտ]]իտի պարունակությունը։
Մինչև 0,8% C-ի պարունակության դեպքում պողպատը կազմված է ֆերրիտից և [[պեռլիտ]]ից, 0,8 %-ից ավելի C–ի պարունակության դեպքում պողպատի կառուցվածքում պեռլիտից բացի հայտնվում է կառուցվածքայնորեն ազատ երկրորդային ցեմենտիտ։
Տող 54.
Ֆերրիտն ունի ցածր ամրություն, բայց համեմատաբար պլաստիկ է։ Ցեմենտիտը բնութագրվում է բարձր կարծրությամբ, բայց փխրուն է, այդ իսկ պատճառով ածխածնի պարունակության աճի հետ մեծանում են կարծրությունն ու ամրությունը, և նվազում են պողպատի կպչունությունն ու պլաստիկությունը։
Ամրության աճը տեղի է ունենում պողպատում 0,8-1,0 % C պարունակության դեպքում։ 1,0 %-ից ավելի ածխածնի պարունակության աճի դեպքում նվազում է ոչ միայն պլաստիկությունը, այլ նաև պողպատի ամրությունը. դա կապված է ծանրաբեռնվածության դեպքում հեշտ ոչնչացող պեռլիտային մանրահատիկների շուրջ փխրուն ցեմենտիտի ցանցի ձևավորման հետ։ Այդ պատճառով հիպերէվտեկտոիդային պողպատները ենթարկում են հատուկ շիկամշակման, որի արդյունքում ստանում են հատիկավոր պեռլիտի կառուցվածքը։ Ածխածինը էական ազդեցություն է թողնում պողպատի տեխնոլոգիական հատկությունների՝ զոդելիության, կտրմամբ և ճնշմամբ մշակելիության վրա։
Ածխածնի պարունակության աճի հետ վատթարանում են զոդելիությունը, ինչպես նաև տաք, և հատկապես սառը վիճակում, դեֆորմացվելու ունակությունը։ Ամենից լավ կտրմամբ մշակվում են 0,3-0,4 % C պարունակող միջածխածնային պողպատները։
Ցածրածխածնային պողպատները մեխանիկական մշակման դեպքում տալիս են վատ մակերևույթ և դժվար հեռացվող տաշեղ։
Բարձրածխածնային պողպատները ունեն բարձր կարծրություն, որն իջեցնում է գործիքի դիմացկունությունը։
==Խառնուկների ազդեցությունը պողպատի վրա==
Ածխածնային պողպատներում մշտական խառնուկներն են [[մանգան]]ը, [[սիլիցիում]]ը, [[ծծումբ]]ն ու [[ֆոսֆոր]]ը, իսկ թաքնված խառնուկներն են գազերը՝ [[թթվածին]]ը, [[ազոտ]]ը և [[ջրածին]]ը։
Օգտակար խառնուկներ են հանդիսանում մանգանն ու սիլիցիումը։ Նրանց պողպատ են ներմուծում ձուլման պրոցեսսում թթվեցման համար.
*FeO + Mn ⟶ MnO + Fe;
*2FeO + Si ⟶ SiՕ_2+ 2Fe.
Ածխածնային պողպատում պարունակվում է մինչև 0,8 % Mn։ Մանգանով, անկախ թթվեցումից, այդ քանակություններում լիովին լուծվում է ֆերրիտում և ամրապնդում է նրան, մեծացնում է պողպատի շիկացումը, ինչպես նաև նվազեցնում է ծծմբի ազդեցությունը` նրան կապելով՝
FeS + Mn ⟶ MnS + Fe։
Տող 77 ⟶ 76՝
Լիովին թթվեցված ածխածնային պողպատում պարունակվում է մինչև 0,4 % Si։ Սիլիցիումը հանդիսանում է օգտակար խառնուկ, քանի որ արդյունավետ թթվեցնում է պողպատը և ամբողջվին լուծվում է ֆերրիտում, խթանում է նրա ամրությանը։
Պողպատում վնասակար խաոնուկներ են հանդիսանում ծծումբն ու ֆոսֆորը։ Պողպատում ծծմբի հիմական աղբյուրն է ելքային հումքը (թուջ)։ Ծծումբն իջեցնում է պողպատի պլաստիկությունն ու մածուցիկությունը, ինչպես նաև գլանման և կռման դեպքում պողպատին հաղորդում է շոգեփխրունություն։
Ծծումբը պողպատում լուծելի չէ։ Այն երկաթի հետ ձևավորում է երկաթի սուլֆիդ (FeS) միացությունը, որը մետաղում լավ է լուծվում։ Մանգանի քիչ պարունակության դեպքում, շնորհիվ պողպատում ծծմբի բարձր լիկվացիացման, կարող է ձևավորվել Fe – FeS (t_հլ = 988 °C) դյուրահալ էվտեկտիկան։ Էվտեկտիկան զետեղվում է հատիկների սահմաններով։
Պողպատային կիսահումքերի մինչև դեֆորմացման թեժ ջերմաստիճանների տաքացման դեպքում էվտեկտիկայի միացությունները պողպատին հաղորդում են դյուրաբեկություն, իսկ որոշակի պայմանների ժամանակ նույնիսկ կարող են հալվել և դեֆորմացման դեպքում գոյացնել պատռվածքներ և ճեղքեր։ Մանգանը վերացնում է շոգեփխրունությունը, քանի որ մանգանի սուլֆիդները հատիկների սահմաններում ցանց չեն ձևավորում և նրանց հալման ջերմաստիճանը շուրջ 1620 °C է, որը բարձր է թեժ դեֆորմացման ջերմաստիճանից։ Սրա հետ միասին մանգանի սուլֆիդները, ինչպես և այլ ոչ մետաղական միացություններ իջեցնում են նաև մածուցիկությունն ու պլաստիկությունը, նվազեցնում պողպատի ամրության հոգնածությունը, այդ իսկ պատճառով պողպատում ծծմբի պարունակությունը պետք է լինի որքան հնարավոր է քիչ։
Տող 106 ⟶ 105՝
* Առաձգականության գործակիցը` 200000÷210000 ՄՊա
* Տեսակարար ջերմունակությունը 20 °C-ի դեպքում՝ 462 [[Ջոուլ (չափման միավոր)|Ջ]]/(կգ·°C)
* Հալման ջերմաստիճանը` 1451÷1522
* Տեսակարար էլեկտրական դիմադրությունը 0,103 [[Օհմ (չափման միավոր)|Օհմ]]·մմ²/մ
Տող 137 ⟶ 136՝
|! align="center" | 11 ||! align="center" |8||[[Nucor]] ||[[ԱՄՆ]] ||! align="center" |20,04||! align="center" |20,31
|-
|! align="center" | 12 ||! align="center" |11||[[
|-
|! align="center" |13 ||! align="center" |15||[[Gerdau Group]] ||[[Բրազիլիա]] ||! align="center" |17,90||! align="center" |15,57
| |||