«Անգելոսներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1195 թվական]]ին Ալեքսիս 3-րդը, տապալելով և կուրացնելով եղբորը՝ Իսահակ 2-րդը, իրեն [[կայսր]] հռչակեց (իշխեց մինչև [[1203]] թվականը)։ Սրա օրոք թուլացած [[կայսրություն]]ը հրաժարվեց [[կրոն]]ական բացահայտ հալածանքների [[քաղաքականություն]]ից։ [[Բյուզանդիա]]յի ազդեցությունը [[Կիլիկիա]]յում վերջնականապես չկորցնելու հույսերով Ալեքսիս 3֊րդը շտապեց ճանաչել [[Լևոն Բ]]-ին՝ նրան ուղարկելով թագ և հանդերձանք։ Նա միաժամանակ [[Լևոն Բ]]-ին դրդեց վերըստին քննարկել հայկական և բյուզանդական [[Եկեղեցի|եկեղեցիներեկեղեցի]]իների միացման հարցը։ [[1197 թվական]]ին [[Ներսես Լամբրոնացի|Ներսես Լամբրոնաց]]ու գլխավորությամբ հայկական նոր դեսպանություն ուղարկվեց [[Կոստանդնուպոլիս]]՝ բանակցելու կայսեր առաջարկությունների շուրջ։ Բանակցություններն ապարդյուն անցան, քանի որ [[Բյուզանդիա]]ն նպատակ ուներ Կիլիկյան Հայաստանը վասալական կախման մեջ դնել։

{{ՀՍՀ|հատոր=1|էջ=378}}