«Մատենագրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ձեռագիր և հնատիպ մատյաններում հանդիպում են նաև սնոտիապաշտական, գուշակության, ախտարական գրվածքներ (աղավխո, հավախոս, բախտացույց, վիճակացույց, երազահան, լուսնացույց, ռամգիրք), հմայական գրականություն (հմայիլ, ուրբաթագիրք), հրաշագործությունների պատմություններ, [[առասպել]]ներ են։ [[Հա]]յ մատենագրություն, հատկապես պատմագրությունը, հայտնի է որպես աշխարհի ամենագարգացած գրականություններից մեկը։ Նրա մի շարք նմուշներ ([[V դար|V դ.]] պատմիչ [[Ագաթանգեղոս]]ի, VII դ. քաղկեդոնական անանուն մի ժամանակագրի, XIII-XIV դարեր. Հեթում պատմիչի երկերը) դեռես միջնադարում թարգմանվել են տարբեր լեզուներով և թափանցել այլ ժողովուրդների գրականության մեջ։ Հայկական շատ սկզբնաղբյուրներ հավասարապես ծառայում են որպես աղբյուր նաև հարևան ժողովուրդների ([[վրացիներ]]ի, [[աղվաններ]]ի, [[աբխազներ]]ի, ալանների, հույների, ասորիների, պարսիկների ու արաբների են) պատմության ուսումնասիրման համար։ Համաշխարհային համբավ են վայելում թարգմանական մատենագրության այն երկերը ([[Եվսեբիոս Կեսարացի]], [[Տիմոթեոս Կուզ]], Անտիոքի Ասիզներ), որոնց [[հունարեն]], [[ասորերեն]] և այլ հին [[լեզուներ]]ով գրված բնագրերը կորել են, և որոնք մեզ են հասել միայն [[հայերեն]] թարգմանությամբ։

 

 

[[Կատեգորիա:Մատենագրություն]]